Telenowele

Jantar · Wysłany: 4:08:47 19-12-16 Temat postu:

Przez przypadek, w tle innego zdjęcia, podobno uchwycono Engina na planie.

Jantar · Wysłany: 19:51:18 20-12-16 Temat postu:

ENGIN W OLENDE KADAR.

Wygląda przebosko, naprawdę, lepiej niż sobie wyobrażałam. Włoski ciut dłuższe niż Omer, bez brody.

i pierwsze kolaże

Jantar · Wysłany: 3:06:17 22-12-16 Temat postu:

Oficjalny plakat i wygląd w serialu

i on sam...

marta87 · Wysłany: 14:24:53 22-12-16 Temat postu:

Jantar · Wysłany: 15:17:21 26-12-16 Temat postu:

Engin na imprezce pożegnalnej Umura Turugaya

a tu wcześniejsze, nie wstawiane fotki z dziećmi

Omer, Kerim i Mustafa

Jantar · Wysłany: 16:12:00 27-12-16 Temat postu:

Sesja zdjęciowa do Olene Kadar, bez komentarza....

Jantar · Wysłany: 4:06:17 29-12-16 Temat postu:

Oficjalny plakat

Enginito z całą ekipą na planie

porównanie jego wyglądu z Seulu i image'u doktora Daghana

Jantar · Wysłany: 13:12:56 01-01-17 Temat postu:

Aaaaa nowe, Noworoczne Enginita

Jantar · Wysłany: 14:15:59 05-01-17 Temat postu:

Enginito z wczoraj

Jantar · Wysłany: 19:28:31 07-01-17 Temat postu:

New od fryzjera, zmiana image'u w serialu

New z sesji

Wszystkie twarze doktora Daghana

Jantar · Wysłany: 22:07:45 10-01-17 Temat postu:

Przerwa w zdjęciach, czas na prasówkę...

Tłumaczenie opowiadania Engina "Bałwanek". Wielkie podziękowania dla Engin Akyurek Polish Fans i Malina.

Zakaz kopiowania

Engin Akyurek - “Kardan Adam”, Kafasına Göre 12 (Styczeń/Luty, Jan/Feb 2017)
Engin Akyürek Polish Fans·5 styczeń 2017
For English see Engin Akyurek Universal Fans Page
Tłumaczenie i interpretacja na j.polski Malina .Mc
,,Człowiek, który się dobrze śmieje jest dobrym człowiekiem” F. Dostojewski.
Bałwan
Zadaję sobie pytanie, kto jest dobrym człowiekiem? Czy dobry człowiek uśmiecha się nieśmiało, a zły śmieje się w taki sposób jakby rechotał ? Który z nich jest bardziej szczery ? Nawet jeśli trudno jest odpowiedzieć na to pytanie, to nikt nie będzie protestował jeśli odpowiedzią będzie piękny uśmiech.
Na środku chwiejącego się stołu leżało jego drżące serce… Jego oczy mierzące mnie od góry do dołu były jak bystry wzrok starszej kobiety. Chociaż miał 8 lat – nie wyglądał na tyle…
- Co robimy - spytałem od niechcenia ?
Opowiedział mi o swoim planie na Nowy Rok, wolno cedząc każde słowo, jakby mielił w ustach suchą bułkę, starając się aby ani kawałek z nich nie wypadł. Chcieliśmy podsumować i zakończyć lata 80-te za pomocą podkradzionych z szuflady Matki kleju i waty, aby zrobić z nich na szybie napis ,,Witamy Nowy 1990 rok”.
Hakan wszystko zaplanował. Okno w naszym salonie będzie wykorzystane w Sylwestra. Nasze rodziny spotkają się u nas w domu. Będziemy jeść mandarynki, tabule [sałatka z drobnej kaszy z dodatkiem warzyw], grać w bingo, a następnie pójdziemy spać. Nie chcieliśmy zapomnieć o efekcie padającego śniegu i dlatego postanowiliśmy uformować małe kulki z waty. Nawet jeśli w rzeczywistości padający śnieg smagał nasze twarze, to woleliśmy udekorować dom. Japoński klej [Super Glue] wszedł w nasze życie później, ale Japonia zawsze będzie nam przypominać o Barsie Manko [bardzo znanym tureckim muzyku rockowym, który zmarł w 1999 roku koncertował w Japonii w 1995 roku i było to wtedy wielkim wydarzeniem w Turcji. Jest na okładce bieżącego numeru Kafasina Gore].
Hakan był bardzo podekscytowany. Chciał zrobić tak dużo rzeczy, zapomniał, że ma osiem lat i wyglądało to tak jakby czekał na kogoś, kto mu o tym przypomni. Śnieg, który był na zewnątrz nie tylko wyśmiewał się z naszego sztucznego, ale i puszczał oko do lat 80-tych. Mieliśmy tak wielkie oczekiwania w stosunku do lat 90-tych, że nie mogliśmy sobie nawet wyobrazić jak ich znaczenie zostanie zmniejszone przez lata 2000.
Kiedy trzymałem w dłoniach otwarty klej, Hakan przedstawił mi swój drugi plan... ,,Zróbmy bałwana. Kiedy wybije północ wyjdziemy z naszymi rodzicami na podwórko i pokażemy im bałwana.” To był dobry plan i byłby urozmaiceniem dla jedynego programu telewizyjnego, który był nadawany w latach 80-tych [w latach 80- tych w Turcji działał jeden program tv państwowej TRT].
Znaczenie i sens tamtych smutnych, ale kolorowych czasów powoduje, że chcemy zachować jak najwięcej wspomnień. Ja wyjąłem z lodówki marchewkę, a Hakan, ukradł z szuflady Matki watę. Trochę czasu zajęło mi wybieranie węgla w piwnicy, chwyciłem w garść starannie dobrane kawałki. Na podwórku leżała zgarnięta łopatą sterta świeżego śniegu. Hakan klęcząc lepił kulę, sprawiał wrażenie zmęczonego, co po raz kolejny pokazało jakim bezmyślnym jest dzieckiem. Zrobiłem drugą kulę angażując moją przestrzeń między szyją, a brzuchem i moje zmarznięte ręce.
Robiło się ciemno. Moje zimne dłonie z precyzją chirurga plastyka co raz szybciej rzeźbiły humanitarne oblicze bałwana. Na śnieżnobiałej, gładkiej twarzy miał dwoje oczu z małych kawałków węgla i uśmiechniętą twarz z drobniejszych węgielków. Uśmiech bałwana był tak piękny, że czerń kawałków węgla ogrzewała moje serce. Doprawiłem mu nos z marchwi i przymocowałem do ciała miotłę.
Skończyłem bałwana i miałem na ustach siarczysty uśmiech. Mój bałwan był jedyną rzeczą, która podobała mi się najbardziej w moim długim ośmioletnim życiu. Moje pastelowe obrazki i stempelki z ziemniaka były jak potwory z okresu paleolitu i nie mogły się z nim równać. Byłem pełen podziwu dla mojego instynktu tworzenia i tego czego można dokonać za pomocą jednej marchewki i węgla z Zonguldok [miasto portowe z kopalnią węgla w rejonie Morza Czarnego].
Brzęczenie jedynego kanału, normalnie sprawiało, że czasami przysypialiśmy, ale dziś z podekscytowaniem czekaliśmy na rozpoczęcie odliczania. Ulice błyszczały tak jakby szykowały się na ten dzień 8 lat. Oczywiście nie lubiłem lat 80-tych. Kiedy spiker wykorzystując wszystkie miłe przyrostki języka tureckiego ogłosił zwycięskie liczby loterii telewizyjnej zapanowała cisza, bo ktoś w naszym kraju znów wygrał najwyższą nagrodę. Posiłki przygotowane przez nasze Matki, aromat pomarańczowy, gra w bingo i usilne staranie o to, aby nie usnąć to zemsta lat 80-tych.
10..9..8..7..6.. Początek Nowego Roku, nasze uściski przepełnione nadziejami i nasze radosne przekonanie o tym jakimi ludźmi będziemy w przyszłości. Z każdą godziną chciało Nam się coraz bardziej spać, ale wyszliśmy z naszymi bliskimi na podwórko. Rodzice, babcie, ciotki, teściowie - wszyscy wyszli na podwórko. Niektórzy z naszych widzów byli pijani, niektórzy wyszli na balkon żeby zapalić. Podwórko zamieniło się w wesołe miasteczko. Ojciec powiedział
– Hakan…
- Tak- odpowiedział na głos Ojca
Powiedziałem ,,Tutaj” wskazując na bałwana, dzieło moich rąk. Wszyscy odwrócili głowy i ja się odwróciłem spoglądając na bałwana… Zapanowała cisza… Zobaczyłem, że jego nos z marchwi przypomina teraz narząd płciowy, a jego uśmiechnięta twarz wyglądała jak najgorszy przymiotnik używany na rodziców opuszczonych dzieci [Król Lear. mc]
Wszyscy zaczęli się śmiać z mojego bałwana łącznie z pijanym wujkiem Selimem stojącym na sąsiednim balkonie. Dzieci urządziły zabawę dla swoich rodziców i sąsiadów. Śmiechy i mamrotanie tłumu oraz szepty starszych pań świadczyły o tym, że powinniśmy być zażenowani tą marchewką…
Łzy napłynęły mi do oczu i nie mogłem powstrzymać płaczu. Wcale nie lubiłem lat 90- tych. Chciałem natychmiast położyć się do łóżka, naciągnąć na głowę kołdrę i zapomnieć o tej nocy. Zdenerwowali mnie Ci wszyscy ludzie, którzy śmiali się ze mnie. Co się stało z moim bałwanem? Uśmiechał się tak pięknie, chciałbym żeby wszyscy się tak uśmiechali. To tak jakby ktoś wdmuchiwał mi przez ucho fałsz w moją ośmioletnią duszę. Przypomniałem sobie wszystkie uśmiechy w moim życiu, porównywałem dziesiątki twarzy i spojrzeń, które kochałem, tak jak mój oddech, który będzie mi towarzyszył dopóki będę żył. Czasami przyjazny uśmiech powoduje, że widzę dołeczki na twarzy kochanej osoby, ale najważniejsze jest aby patrząc w lustro widzieć swoją wewnętrzną radość.
Czy kiedy szybko się obudzę zobaczę ładniejszą twarz swojego bałwana?
Rano obudził mnie głos Matki, to znaczy prawie po południu. Miałem zamiar wybiec na podwórko, ale zobaczyłem na oknie krople deszczu. Padało i śnieg topniał. Perełki, które od wczoraj stały w moich oczach zaczęły spadać jak rozsypane paciorki. Pobiegłem na podwórko i zobaczyłem uśmiechnięte węgielki, marchewkę w dobrej kondycji i miotłę - leżeli w milczącym hołdzie na mokrej ziemi.
Kiedy zacząłem zbierać małe kawałki węgla, usłyszałem głos mojej Matki ,,Wejdź do środka bo się zaziębisz”.
Patrząc na kawałki węgla w moim ręku i jakby mówiąc do bałwana zapytałem:
- Mamo, czy dobrzy ludzie zawsze mają ładny uśmiech ?
- Co Ty mówisz ? Kto Ci to powiedział ? Kim on jest ?
- To mój bałwan…

Jantar · Wysłany: 10:00:34 15-01-17 Temat postu:

Wywiad i sesja skany, wkrótce pojawi się tłumaczenie

a tu animki zza kulis wywiadu xdd, jest naprawdę rozbrajający

Przerwa w zdjęciach

Jantar · Wysłany: 12:17:44 21-01-17 Temat postu:

świetne zdjęcia z entrady

juliette · Wysłany: 20:06:30 07-02-17 Temat postu:

Jantar · Wysłany: 10:05:07 12-02-17 Temat postu:

new

z Olene Kadar

czaruś