Telenowele

Love_Angel · Wysłany: 13:47:03 25-09-07 Temat postu:

Super odcinek.Nielubie tego Bruna.Ciekawa jestem kto podpisuje się Fuego
Czekam na new odcinek
(Zapraszam do mnie)

monioula · Wysłany: 15:12:19 25-09-07 Temat postu:

Przegapiłam dwa odcinki, a tu taka niespodzianka. Intryguje mnie ta sytuacja. Fuego... kurczę, kto jest tym mordercą! Ja zagłosowałam na Angeles, bo to wydało mi się najmniej prawdopodobne, a że twoja tela mnie zaskakuje to

Karolllina · Wysłany: 15:41:56 25-09-07 Temat postu:

odcinek super

kurczę to Fuego to zgadzam się z @sią że to musi być jakiś znak rozpoznawczy zabójcy i wydaje mi sie że mści się on za catalinę... heh chyba że caty ma rozdwojenie jaźni i raz jest Caty a raz odzywa sie jej alter ego

hehe ale to najmniej prawdopodobne

w ankiecie zagłosowałam na Ericka... zobaczymy czy dobrze... Już nie lubię tego Bruna

angie7 · Wysłany: 17:01:06 25-09-07 Temat postu:

super odcinek

Kyrtap1993 · Wysłany: 18:38:09 25-09-07 Temat postu:

COś mi ten Bruno podskakuje ;p Za to ciekawi mnie co to jest za "fuego"

Dulce · Wysłany: 18:39:11 25-09-07 Temat postu:

fuego to chyba ogień o ile się nie mylę hehe też jestem ciekawa i zapraszam do siebie

cris · Wysłany: 9:18:14 26-09-07 Temat postu:

odc. 92

- Mamo, podobno mnie szukałaś? – Alex zajrzał do gabinetu, w którym Catalina studiowała właśnie dokumenty.
- Tak kochanie. Usiądź. Muszę ci coś powiedzieć – uśmiechnęła się tajemniczo.
- O co chodzi?
- O ciebie i Angeles…
- Niestety wiesz, że nie ma już mnie i Angeles. Ona jest na mnie wściekła i nie chce mnie znać – smutno zwiesił głowę.
- Nie chcesz mi chyba powiedzieć, że tak łatwo z niej zrezygnujesz – stwierdziła z uśmiechem na twarzy.
- Nie – odwzajemnił jej uśmiech – Nie zrezygnuję z Angeles. Nie popełnię tego błędu po raz drugi.
- W takim razie bardzo się cieszę.
- Tylko ona nie daje mi szansy, by się do niej zbliżyć. Unika mnie jak diabeł świeconej wody.
- Chyba mam na to sposób.
- Jaki? – zaintrygowała go.
- Angeles jedzie ze mną na weekend do Miasta Ludzi Aniołów, nie sądzisz, że to świetna okazja?
- Jedziecie tam same? – ucieszył się.
-Tylko Angeles i ja.
- Nie – skrzywił się – Dwie tak piękne kobiety, nie mogą jechać same. Musicie zabrać ze sobą jakiegoś mężczyznę, który będzie was chronił – roześmiał się.
- Na to właśnie liczyłam synu. Musisz wykorzystać tę okazję. O niczym nie marzę tak, jak o tym, żebyście znów byli z Angeles szczęśliwi. Wiem, ze ona cię kocha. Widzę to w jej spojrzeniu, ilekroć ukradkiem na ciebie spogląda, myśląc, że nikt tego nie widzi. Wierzę, że już niedługo będziecie razem szczęśliwi. To z mojej winy się rozstaliście, więc teraz zrobię wszystko, żeby naprawić swój błąd.
- Będzie dobrze mamo – wstał i uścisnął ją, chcąc dodać otuchy – Nie mogę się doczekać weekendu.
***

KONIEC CZĘŚCI CZWARTEJ

@si@ · Wysłany: 12:01:21 26-09-07 Temat postu:

jak cudownie, że Caty dąży do tego, żeby pogodzić Alexa i Angeles!

podaoba mi się taki rozwój sytuacji

monioula · Wysłany: 13:40:52 26-09-07 Temat postu:

Super odcinek, tylko co taki krótki? Caty próbuje zmyć swoje winy, ale myślę, że jak Angeles się dowie, że jedzie z nimi Alex, to będzie jeszcze bardziej zła. A może się pogodzą?

angie7 · Wysłany: 14:35:34 26-09-07 Temat postu:

super odcinek

oby się pogodzili

Karolllina · Wysłany: 15:08:52 26-09-07 Temat postu:

Odcinek super

oj Caty chce pogodzić Angeles i Alexa

ale fajnie

hehe tylko czemu odcinek taki krótki?

Jen · Wysłany: 15:17:37 26-09-07 Temat postu:

Oby Alex dobrze skorzystał z tej okazji i pogodził się z Angeles

Kyrtap1993 · Wysłany: 17:57:17 26-09-07 Temat postu:

Alex nie może doczekac się weeknedu, a ja nowego odcinka

Roberta Pardo · Wysłany: 22:38:46 26-09-07 Temat postu:

cris · Wysłany: 10:57:22 27-09-07 Temat postu:

CZĘŚĆ V: TANIEC W MROKU

Morderca przebudził się w środku nocy, zlany zimnym potem. Znowu śniła mu się Rosaura. Taka delikatna i piękna. Kobieta idealna, a on musiał ją zabić. Zupełnie nie pasowała do jego stereotypu zła. Gdziekolwiek Rosaura jest, powinna się jednak cieszyć. Umarła w imię wyższej idei. Pięknego planu, który ma zbawić świat. Wybawić ludzkość od kobiet grzesznych i niegodnych życia na tym świecie. Takie właśnie są jego ofiary. To nieodrodne córy Ewy, grzesznicy, która została na wieki potępiona. A one kroczyły za jej przykładem.
Odpalił komputer i zajrzał w skrzynkę. Na szczęście nie było żadnej wiadomości od tej przeklętej Giovanny. Znowu prawiłaby mu morały, na które on nie miał dzisiaj najmniejszej ochoty. Zasmuciło go jednak, że nie było żadnej wiadomości od Prixilli. Ona jako jedyna rozumiała jego piękne przesłanie. Była czysta i nieskazitelna. Prawdziwa dama z klasą.
***
Manuel błądził myślami gdzieś daleko. Nie potrafił skoncentrować się na mszy, którą właśnie odprawiał. W każdej kobiecie dostrzegał coś z Palomy. Ta miała jej oczy, tamta usta, a tamta….Nie żadna z nich nie mogła się równać z Palomą. Cudowną, dziką, niepokorną Palomą. Jego Palomą.
- Chłopcze, martwisz mnie – po skończonej mszy zwrócił się do niego proboszcz z parafii – Powiedz mi, co się dzieje? Co ci dolega?
- Ojcze, to wciąż ta sama dolegliwość. Nazywa się Paloma Montenegro….Właściwie Vergara. Nie potrafię wybić jej sobie z głowy, choć bardzo bym tego chciał.
- Nie wolno ci się tak zadręczać. Posłuchaj….Myślę, że najlepszym rozwiązaniem będzie, jeśli skieruje cię na jakąś misję. Powinieneś wyjechać. Może z dala od niej, poczujesz się lepiej. Znajdziesz ukojenie, pomagając innym. Wybijesz sobie te bzdury z głowy, głosząc słowo naszego Pana tam, gdzie ono jeszcze nie dotarło.
- Może byłoby to jakieś rozwiązanie – przyznał, bezradnie spuszczając głowę. Muszę ją sobie wybić z serca, umysłu. Zmyć jej zapach z mojego ciała.
- Tak, synu – proboszcz był przekonany o słuszności swego pomysłu – Jeszcze w tym miesiącu wylecisz do Afryki, by tam na nowo odnaleźć ukojenie w Bogu.
- A jeśli mi się nie uda o niej zapomnieć? Co wtedy? – młody ksiądz był przerażony taką perspektywą.
- Odnajdziesz – zapewniał go proboszcz – Wiem, że twoje powołanie jest głębokie i szczere. Wkrótce wszystko będzie tak, jak dawniej,
- Boje się. Boję się, że już nigdy nie wyzwolę się od tego grzesznego uczucia.
- Jeśli tak będzie dalej, będziesz musiał ściągnąć sutannę i rozpocząć świeckie życie – chłodno stwierdził starszy duchowny,
- Ściągnąć sutannę – Manuel zrozumiał, jak bardzo o tym marzy – Nawet jeśli ja ściągnę, to nic nie da. Nie potrafiłbym tak zdradzić mojej rodziny. Victor jest moim siostrzeńcem. Jego matka, by mnie ratować, wyrzekła się tego, co kochała najbardziej. To przeze mnie utraciła Catalinę. Nie mogę zawieść Patricii, ani nikogo innego z rodziny. Zdecydowałem się włożyć sutannę, by podziękować im za te poświęcenia, których dla mnie dokonali.
***