Telenowele

.Peggy. · Wysłany: 22:49:33 24-08-09 Temat postu:

Chyba ze zaczekasz az tu dodam
Moze to potrwac

Fuzzi · Wysłany: 23:02:05 24-08-09 Temat postu:

Ja tam idę spać a ty możesz pisać odcinek

Nie no spoko, poczekam na odcinki grzecznie

Sylwia1425 · Wysłany: 23:22:17 24-08-09 Temat postu:

az dopiero przeczytałam heheh
świetne ,teraz ide na polowaia szukać rozdziału kolejnego

jak cos złowie to mozę poinformuje hahahah

.Peggy. · Wysłany: 23:31:39 24-08-09 Temat postu:

Fajnie ze ci sie podoba ale ja uwazam to za denne

Sylwia1425 · Wysłany: 23:33:11 24-08-09 Temat postu:

upolowałam 4 odcinki i jestem zachwycona :********

.Peggy. · Wysłany: 23:34:04 24-08-09 Temat postu:

A to juz 5 ich jest?
OMG

Sylwia1425 · Wysłany: 23:40:32 24-08-09 Temat postu:

to ty nie wiesz

tam była taka mala wpadka chyba ,ale to nic

.Peggy. · Wysłany: 23:41:57 24-08-09 Temat postu:

haha
nie wiem o jakiej wpadce mówisz ale Ok
ja narazie wyłączam mózg i nie mysle

.Peggy. · Wysłany: 20:54:23 25-08-09 Temat postu:

Odcinek 2

" Powtórne Spotkanie"

Siedziała w fotelu przy kominku. W tym samym miejscu kiedy kilka lat wcześniej kochała sie z nim. Po jej policzku spłyneła samotna oraz gorzka łza. Nie mamy pojęcia nawet, że jednej chwili jesteśmy szczęsliwi w ramionach ukochanej osoby a później całe to szczęscie lega w gruzach. Nie zadzwonił ani nawet nie napisał. To sprawiało jej ból. Lecz jeszcze większy ból sprawiały jej słowa jego przysięgi. Obiecał jej, że zawsze bedzie ja kochał i, że wróci. Obiecał, ze bedą szczęsliwi.
Dlaczego ludzie przysięgają cos chociaż nie sa pewni czy tak będzie. Dlaczego obiecał jej, że wróci a nie dawał i nadal nie daje żadnych oznak zycia. Żadnego telefonu, sms-a, e-maila czy nawet głupiego listu. Nic.
" Nie kochał mnie"-tak zawsze tłumaczyła sobie to Dulce. Sprawiało jej to straszny ból. Nadal cierpiała bo nadal go kochała ale teraz nie była sama. Miała męża który bardzo ja kochał oraz córeczkę która była jej całym życiem. Miała też przyjaciół na których zawsze może liczyć.
May, Any, Poncho i Chris przyjaxnili sie także z Uckerem. Ich tez zabolało to, ze nie odzywał sie. Bolał ich tez widok zranionej Dulce.

-Mamo! Mamo!-wołała smiejąca sie mała Roberta.
-Tak kochanie-usmiechneła się do córki Dulce. Uwielbiała małą. Kochała ją nad życie. Gdyby nie ona napewno nadal rozpaczałaby całymi dniami.
-Chodź się ze mną pohuśtać..-ciągnęła ją za rękę. Dulce nie miała wyjścia. Odłozyła gazetę która trzymała w ręku na bok i udała się z Roberta na hustawki. Mała smiała się razem z Dulce. Uwielbiały spędzac ze sobą czas. Roberta nie była podobna do Pabla. Była za to strasznie podobna do Dulce. Miała piekne czarne włosy i sliczny usmiech. Oczy miała koloru brązowego. To dziwne bo Pablo ma błękitne oraz Dulce ma błękitne. Roberta nie lubiała bawić sie lalkami. Nigdy nie miała lalki. Pablo i Dulce chcieli jej kupic ale ona zawsze wolała bawić się samochodami. Teraz dość często mówi, że bardzo chce zostac kierowcą wyścigowym. Chociaz ma dopiero 5 lat to i tak jest az za mądra jak na swój wiek. Duzo rozumie. A także duzo wie.
I tak wspólnie spędziły popłudnie. Zaczęło się ściemniać więc obie udały sie do domu. Wieczór mijał tak samo jak co dzień. Czyli wspólna kolacja. Bajka na dobranoc. Szybki prysznic lub długa kąpiel oraz długi sen. Jak zwykle Pablo pracował do późna. Dulce to nie przeszkadzało. Wiedziała, że jest bardzo zajęty.

Dzień zaczęła od gorącej, czarnej jak smoła kawy. Kiedy wreszcie poczuła się pobudzona postanowiła obudzic Robertę. Jak codzień mała grymasiła. Nie chciała iść do przedszkola. Dziś Dulce miała wysmienity humor więc postanowiła jej nie wysyłać do przedszkola. Wiedziała, że zawsze tak nie będzie. Wiedziała tez, że nie może małej rozpieszczac ale dziś zabierze ją do pracy.

Z podniesiona głową i szerokim uśmiechem na twarzy mijały ludzi na korytarzach redakcji meksykańskiego magazynu " People". Tak Dulce jest tu bardzo szanowaną dziennikarką. Zapracowała ciężko " Potem i Krwią" na tą posade. Praca i Roberta sprawiały, że zapominała o bólu i cierpieniu jakie odczuwała po utracie Christophera.
Wszyscy znali ty doskonale Robertę. Uwielbiali ją. Dulce w swoim gabinecie miała nawet specjalnie wydzielone miejsce dla Roberty. Dziewczynka zawsze bawiła się w dziennikarkę. Jednak zawsze chciała zostac kierowcą rajdowym. Nikt nie wiedział skąd to zainteresowanie takim sportem. Nikt prócz Dulce. Ona doskonale wiedziała dlaczego Roberta już w wieku 4 latach pasjonowała się samochodami.
-Dulce moge cie prosić na chwileczkę?-zapytał Fernando. Redaktor naczelny tej gazety.Kiedy Roberta zauważyła go od razu rzuciła mu się w ramiona. Uwielbiała go tak samo jak on uwielbiał ją
-Oczywiście..no ale sam widzisz, że nie jestem sama..-usmiechnęła się widząc jak Roberta tuli się do Fernanda.
-Nie ma sprawy..tego szkraba zabierasz ze sobą..-usmiechnął sie biorąc ją na ręce. Roberta zaczęła się śmiać.

-Stało się coś-zapytała czerwonowłosa siedząc już na fotelu w gabinecie Fernanda
-Mam dla ciebie super ważny wywiad..-mówił jednocześnie wygłupiając się z mała
-Jaki?-zapytała z zaciekawieniem.
-Do kraju wraca mistrz kierownicy Formuły 1. Bedzie tu niebawem. Przeprowadzisz z nim wywiad.
-Ale jak to będzie tu niebawem?..Przeciez sie nie przygotowałam?
-Najpierw z nim porozmawiasz, później przygotujesz pytania i znów się spotkacie..rozumiesz?-zapytał łaskocząc dalej mała Robertę
-Rozumiem-usmiechnęła się..-Kiedy tu bedzie?
-Niebaw..-niedokonczył ponieważ zadzwonił telefon-Tak Alicia?
- Pański gość już przybył.mam go wpuścic?
-Tak wpuśc go..dobrze możecie tu zostać..ja z Robertą pójdziemy na lody..
-Na lody?..mamo mogę?-zapytała mała Roberta. W oczach miała małe iskierki nadzieji.
-Oczywiście..-mała podbiegła do niej przytulając ja. Dulce stała tyłem do drzwi kiedy do gabinetu wszedł tajemniczy gość.
-O Christopher dobrze, że już jestes..-W tym samym momencie Dulce trzymająca na rekach Roberte gwałtownie sie odwróciła. To co zoaczyła zaskoczyło ją. Przed jej oczami ukazał się Christopher. Wrócił. Miała łzy w oczach.
-Poznajcie się..Christopher von Uckermann...Duloce Maria Espinoza Savion- On był tak samo zaskoczony jej widokiem jak ona widokiem jego. Wspomnienia wróciły. Jednak Dulce szybko się opamietała i podała mu rękę.
-Miło mi..panie Christopherze..chciałabym przedstawić tę młoda damę..to jest Roberta..moja córka..
-Córka?- zaskoczyła go. Nie wiedział co powiedziec. Ona ma córkę.

Fuzzi · Wysłany: 20:59:30 25-08-09 Temat postu:

Świetny odcinek.!!
Dopiero 2... Osz.. TAM jest 5.!! Dawaj next!

.Peggy. · Wysłany: 21:01:34 25-08-09 Temat postu:

Nie ma mowy!!
I tak ty i Sylwia juz przeczytałyście pozostałe 3

paulinek · Wysłany: 21:09:35 25-08-09 Temat postu:

spotkali sie !
już wiem skąd roberta ma zamiłowanie do faormuły 1 od tatusia czekam na newsa

Fuzzi · Wysłany: 21:20:13 25-08-09 Temat postu:

.Peggy. · Wysłany: 21:21:06 25-08-09 Temat postu:

To sobie poczytaj tam heh
Nie wiem chyba nie zdąze!

Andzia2 · Wysłany: 21:27:13 25-08-09 Temat postu:

odcinek świetny !!!
no nie spotkali się !! łaaa

nie kończ w takim momencie no

no to już wiemy czemu mała ma takie zamiłowania i po kim ....
czekam na new ;D