Telenowele

Lineczka · Wysłany: 14:28:41 16-10-16 Temat postu:

Odcinek 140

Obejrzałam go dawno temu, ale tylko raz. Nie mogłam się jakoś zabrać za jego opisanie, zapewne przez to, że zginęła moja ulubiona postać w telce - Humberto.

Poza tym nie powalił mnie jakoś ten odcinek finałowy. Nie było ani za wiele akcji ani zbyt wielu zaskoczeń a do tego nas ta produkcja przecież przyzwyczaiła. Nie oznacza to, że odcinek był zły/słaby, po prostu zabrakło mi tu fajerwerków, tym bardziej, że to finał.

Ślub Santy i Santiago jak z bajki.

Nie no, żarcik okolicznościowy.

Rozbroił mnie Santiago, gdy wołał pannę młodą i puścił do Begonii oczko.

Kapitalne ujęcie.

"Umieramy z ciekawości" -

Mistrz ciętej riposty!
Jakże wymowne były jego słowa: "Twoje zdjęcie odmieniło moje życie, gdybym go nie znalazł nie bylibyśmy teraz tutaj". Zabrzmiały nader złowrogo.
Santa wyglądała pięknie. Trzeba przyznać, że nasz bohater ma dobry gust, bo suknia ślubna, którą wybrał była bardzo ładna.

Santiago miał sporo racji w tym co mówił na temat postępków Begonii, Pauli i Williego.

Najbliżsi ludzie Santy zawiedli ją i skrzywdzili a ona zbyt szybko im wybaczyła. Jednak przesadził stwierdzając: "ja jestem święty".

"Lekkie" nadużycie z jego strony. Rewelacyjne były ujęcia, gdy poprawiał i pouczał księdza oraz gdy pokazał mu ok.

"Ojcze proszę się uśmiechnąć, to ślub a nie pogrzeb".

Niezłe show Santiago odstawił.

Biedny Humberto był przerażony po zniknięciu Santy, odchodził od zmysłów. Nie wahał się ani chwili, gdy wpadł na jej ślad i ruszył ukochanej kobiecie na ratunek. Tylko dlaczego od razu nie powiadomił policji? Pojechał do tego magazynu bezbronny, nieuzbrojony, na spotkanie z bratem szaleńcem.

Było wiadomym, że dojdzie do tragedii.

Santa podjęła spore ryzyko próbując skontaktować się z Humberto. To się mogło skończyć jej śmiercią - mina i wzrok Santiago, gdy domyślił się co zaszło była przerażająca. Spodziewałam się, że uderzy Santę, ale "tylko" groził jej pistoletem. Od tego momentu zaczął był jeszcze bardziej agresywny. Ceremonia w trybie przyspieszonym to istna farsa. Rozbroił mnie Santiago tekstem: "Wszyscy cieszymy się z tego ślubu".

Tia, na pewno, widać to głównie po pannie młodej.

Strzały z pistoletu efektowne, ale raczej zbędne, bo tylko magazynek opróżniał.

Czekałam aż mu się skończy amunicja.

Santy było mi szkoda - bezbronna, dręczona psychicznie i przymuszona do odegranie szopki z szalonym panem młodym u boku.

Humberto wiedział kiedy się pojawić, wybrał na to najodpowiedniejszy moment i zrobił wejście smoka.

Szkoda tylko, że był całkowicie bezbronny.

Scena, gdy Santa uderza Santiago z łokcia genialna! Mogła mu jeszcze mocniej przywalić, obezwładnić go, odebrać broń i dopiero wtedy uciekać. Nie rozumiem dlaczego Humberto, po tym jak pchnął ukochaną na ziemię, stał na środku magazynu niczym łatwy cel dla brata. Dlaczego też nie padł na podłogę, nie próbował się za czymś ukryć? Ok, było mało czasu, ale on czekał biernie na śmierć.

Oddanie życia za Santę, którą kochał całym sercem to piękny i bohaterski czyn, ale tak bardzo chciałam dla nich szczęśliwego zakończenia, że odczułam ogromny smutek i żal. Swoją drogą Humberto dostał jeden strzał w brzuch i umarł a taka Lucy po dwóch trafieniach doczołgała się do telefonu, doczekała się przyjazdu karetki i wyszła z tego cało.

No tak, ona jest niezniszczalna.

Zastanawia mnie dlaczego policjanci nie reagowali na prośby Santy by wezwać karetkę, nie udzielili pierwszej pomocy Humberto tylko od tak sobie wyszli.

Jkaby go tam nie było, kompletnie go zignorowali.

Pancho dał im taki nakaz chcąc by jego brata dosięgła kara za zabicie Vincente?

Dziwne.
Sztucznie i patetycznie wyszła scena, gdy ranny Humberto padł na ziemię.

Rozpacz Santy poruszająca. Miałam ciarki na plecach i łzy w oczach. Piękna, przejmująca scena dobitnie ukazująca, że protka naprawdę kochała Humberto.

"Otwórz oczy, zrób to dla mnie", "Wyjedziemy, będziemy szczęśliwi" - serce się krajało na ten widok. Piękna scena pożegnania Santy i Humberto, gdy wyznali sobie miłość. Miazga!

Zabrakło mi tylko jakiegoś całusa np. w policzek czy czoło, ale doszłam do wniosku, że to byłoby trochę kiczowate i nie pasujące do nich. Nie byli typową, romantyczną i czułą parką. Rozpacz Santy mówiła sama za siebie, była autentyczna. Za słowami "szły" też i czyny. Ostatnie ujęcie z Santą opłakującej śmierć ukochanego - majstersztyk. Biel sukni ślubnej zlewająca się z krwią Humberto - poruszający widok.

Gaby zagrała te sceny kapitalnie!

Santiago zabił własnego brata, ale nie widziałam by jakoś specjalnie go to obeszło. Nadal zachowywał się jak opętany, chyba ta jego dobra strona została całkowicie uśpiona. Przeraził mnie, gdy tuż przed przyjazdem policji biegł w stronę Santy i Humberto z bronią i próbował znowu do nich strzelić.

Na szczęście skończyła mu się amunicja.

Był gotowy na wszystko. Komicznie wyglądał, gdy próbując uciekać na policję wskoczył na fortepian.

Jak małpa! W końcu został aresztowany, powinien być odizolowany od społeczeństwa do końca życia... Świetne było ujęcie, gdy Santa obdarzyła go wzrokiem pełnym nienawiści. Aż mnie ciarki przeszły, zrobiło to spore wrażenie.

Śmierć Victorii nie była żadnym zaskoczeniem. Zostaliśmy na to przygotowani. Odeszła w spokoju w ramionach ukochanego, który zdążył jeszcze spełnić jej marzenie. Piękna świąteczna sceneria i cudowna muzyka dodały tym scenom niesamowitego klimatu. Nigdy nie byłam fanką tej pary, ale patrząc na Ivana godzącego się ze śmiercią ukochanej i mnie się łza w oku zakręciła. Jego mi szkoda najbardziej. Taki młody a już doświadczony przez los.

Ivan po jakimś czasie powinien ułożyć sobie życie na nowo i nie zamykać się na miłość...

Mam mieszane uczucia co do przeskoku czasowego. Głównie dlatego, że przez ten zabieg Humberto nie dostał należytego pożegnania.

Nie pokazali nam okresu żałoby u Santy po stracie ukochanego, reakcji Francisci na śmierć syna itp. Czuję przez to swego rodzaju niedosyt. Mogli dać przeskok czasowy, ale nie w formie komunikatu "minęło kilka miesięcy" a z kilkuminutową sceną z ujęciami z tego okresu.
Sam przeskok ok (dzięki temu mogliśmy zobaczyć co dzieje się u innych bohaterów kilka miesięcy po ostatnich wydarzeniach), ale jego forma nie przypadła mi do gustu.

Transito ewidentnie odżyła. Prowadzi restaurację, śpiewa (cóż z tego, że z playbacku

), robi to co lubi i jest szczęśliwa. Cieszy mnie to, bo życzyłam jej dobrze, zwłaszcza po piekle jakie przeżyła w Złotej Koniczynie. Aczkolwiek dziwię się, że po tym co zrobiła z Patricio może tak normalnie funkcjonować, że nie odcisnęło to na niej większego śladu i przeszła nad tym do porządku dziennego. Nie jest to do końca normalne.

Myślałam, że Daniela po urodzeniu dziecka zmieni zdanie i postanowi je sama wychować, ale jednak konsekwentnie wytrwała przy swojej decyzji. Na pewno było to dla niej ciężkie, ale widać, że chce dla córeczki jak najlepiej. Małżeństwo, które wybrała do adoptowania dziecka, wywarło na mnie pozytywne wrażenie.

Rozczarowałam się tym, że w finałowym odcinku nie pokazali Mary i Arturo. Mogli zaserwować nam scenę jak np. Elisa czy Liseth rozmawiają z nimi przez Skype. Fajnie, że im się układa, ale wolałabym to zobaczyć na własne oczy.
Felipe śliczny.

Wyrósł na uroczego chłopca, nawet trochę podobny do Arturo.

Szkoda, że Liseth z nikim się nie związała. Jej postać zmieniła się i dojrzała na przestrzeni całej telki. Dla Danieli była większym oparciem niż jej własna matka.

Elisa ułożyła sobie życie z byłym mężem. Rafael sprawiał sympatyczne wrażenie, oboje wyglądają na szczęśliwych i super.

Ivan wydał drugą książkę i zatytułował ją "Nieśmiertelna". Oczywiście zadedykował ją Victorii, w końcu była dla niego inspiracją. Ciekawe o kim teraz będzie pisał?

Cieszy mnie, że Ivan pozbierał się po śmierci ukochanej i żyje w miarę normalnie. Dojrzał.

Alicia odbywa karę w więzieniu i raczej za szybko z niego nie wyjdzie. Sama sobie taki los zgotowała. Zabójstwo Georga, oblanie kwasem Barbary i jeszcze kilka innych przestępstw można dołożyć na jej konto. Szkoda, że swego czasu nie wykorzystała szansy danej od losu. Mogła zacząć wszystko od nowa, ale chęć zemsty i nienawiść ją zaślepiły.

Postać tragiczna, mnie jest jej żal, ale na odsiadkę w zakładzie karnym jak najbardziej zasłużyła.
Jakoś nie przekonuje mnie uczucie między Alicią i Willym. Uważam, że on dał jej nadzieję z litości, w ich związku wielkiej miłości nie dostrzegłam.

Willy się zmienił, stał się statecznym ojcem, ale ciekawi mnie jak tam z jego zamiłowaniem do kobiet. Czy po tym wszystkim co przeszedł ogarnął się na dobre i czeka na tę jedyną czy tylko uśpił/stłumił w sobie macho i ta bomba kiedyś wybuchnie?

Pancho w końcu przyznał się sam przed sobą, że jest gejem.

W sumie lepiej późno niż wcale. Duża w tym zasługa Ulisesa, który swego czasu dał mu sporo do myślenia. Pancho postanowił rozpocząć nowy rozdział w swoim życiu, zrezygnował z pracy w policji i zdecydował się wyjechać. Tak na dobrą sprawę to w miasteczku nic go nie trzyma, więc jego decyzja mnie jakoś szczególnie nie dziwi.

Lucy powinna iść naprzód i ułożyć sobie życie na nowo. Tyle razy oszukała przeznaczenie, że musi wykorzystać szansę daną od losu. Szkoda mi jej było, gdy mówiła Panchowi, że nadal darzy go uczuciem. Ona naprawdę go kochała.

Ładna jest, sprytna i obrotna, więc jeszcze znajdzie mężczyznę, który obdarzy ją uczuciem na jakie zasługuje. Lucy to pokręcona postać, ale miała swoje momenty w telce.

Francisca i Barbara najlepsze.

Skradły show pod koniec odcinka, ich kłótnia mnie rozbroiła do tego stopnia, że aż dostałam ataku śmiechu.

Kapitalny duet! Francisca z miną cierpiętnicy opiekuje się oszpeconą córką, ewidentnie ma tego dość i jest na skraju wytrzymania. Barbara jak katarynka wspomina czasy swojej świetności i ględzi o urodzie, która przeminęła. Traumatyczne przeżycie jej nie zmieniło, nadal pozostała zapatrzoną w siebie egoistką, z tą różnicą, że zachowuje się teraz jakby umarła za życia. Oszpecenie jest dla niej największą karą. Zamknęła się w czterech ścianach sypialni i nie rozstaje się z chustą, w której wygląda jak muzułmańska kobieta. Coś czuję, że Francisca i Barbara za długo ze sobą nie wytrzymają. Franka albo w końcu rzuci wszystko i wyjedzie albo się pozabijają.

Cóż za ironia losu ją spotkała - Alicii się pozbyła ze względu na zdeformowaną twarz, wolała uznać ją za zmarłą niż się nią opiekować, a na stare lata przyszło jej się zajmować oszpeconą i zgorzkniałą Barbarą. Ależ obrót wydarzeń, w najgorszych koszmarach o tym nie śniła. Francisca płaci za grzechy z przeszłości.

Santiago przebywa w psychiatryku i nie rozstaje się z kaftanem bezpieczeństwa.

Odniosłam wrażenie, że jego obsesja na punkcie Santy jeszcze bardziej wzrosła.

Scena, gdy kołysząc się na łóżku powtarza jej imię - mocna, przerażająca, psychodeliczna. Według mnie Santiago nie miał szans na ucieczkę ze szpitala. Sanitariuszka popełniła błąd nie zamykając drzwi od jego sali, ale przecież w takim miejscu na pewno jest ochrona! Nikt ot tak nie może sobie wyjść z oddziału. Poza tym Santiago z pewnością został uznany za niebezpiecznego pacjenta i patrząc na jego przeszłość nie zdziwiłabym się jakby jakiś policjant pełnił w pobliżu jego sali wartę.

Paula urodziła córeczkę i jest szczęśliwa z Rene. Kibicowałam im, jedna z moich ulubionych par w telce, więc się cieszę! Aczkolwiek wkurzyło mnie, że nie pokazali Rene w tym ostatnim odcinku tylko wysłali go do sklepu.

Tak ciężko był go wrzucić do jednej, krótkiej sceny czy może chodzi o to, że w domu Pauli i tak już było tłoczno?

Widok Santy z ciążowym brzuszkiem mnie zaskoczył. Niby wiedziałam o tym, ale co innego zobaczyć to na własne oczy. Pięknie wyglądała.

Szkoda, że Humberto tego nie dożył i nawet nie wiedział, że zostanie ojcem.

Swoją drogą to miał talent do płodzenia potomków - jeden raz, bach i już ciąża jego partnerek.

Cudowna była scena, gdy Santa złapała się za ciążowy brzuszek i wspomniała Humberto.

Aż się wzruszyłam na sama myśl ich wspólnego życia, miałam łzy w oczach! Begonia wyglądała na nieogarnięta, gdy pytała córki czy ma na myśli Humberto. Nie no, Santiaga.

Jak ta kobieta coś powie to witki opadają.

Wychodzi na to, że Santa z całą rodziną gnieździ się w tak małym mieszkanku.

Nie pomieściliby się tam wszyscy, chyba że Paula i Rene przeprowadzili się gdzie indziej, wtedy to ok. Mimo to dziwię się, że Santa mieszka pod jednym dachem z dawnymi kochankami.

Może i Begonia z Willym się ogarnęli, ale zdrad się nie zapomina a już na pewno nie takich... Chyba, że Santa dla swojego bezpieczeństwa i Juniora woli jednak mieć kogoś obok siebie, bo boi się Santiaga. Potrzeba czasu by odzyskała spokój...

natalia** · Wysłany: 18:12:35 16-10-16 Temat postu:

Cudowny opis telki , uwielbiam czytać Twoje wpisy
fajnie opisujesz odc itp Ja nie mam zbytnio czasu by przebywać tutaj !

Lineczka · Wysłany: 18:38:35 16-10-16 Temat postu:

Dziękuje za miłe słowa.

Paulina27 · Wysłany: 12:13:42 18-10-16 Temat postu:

Lineczka Opisy robisz z pasją

Ja odc finalowy oglądałam kilka razy ale watek Ivana tylko raz i wystarczy. Za kazdym razem porusza mnie śmierć Humberto

Cała ta sytuacje, podklad dzwiękowy i póznej po retrospekcji. Niestety finał był tak jak piszesz:

Stokrotka. · Wysłany: 12:19:06 18-10-16 Temat postu:

ODCINEK 107

- Zacznę od tego, że rowaliła mnie scenka, w której Santa mówi do Humberta, że Rene być może kłamie a on sobie spokojnie sobie wsuwa pizzę.

Ale przechodząc do poważnych wątków na pewno na wyróżnienie zasługują 2. Porwanie Santiaga i odkrycie Santy + kilka pojedynczych scenek, które zwróciły moją uwagę.

1. Moja instuicja ostatnio zawodzi. Nigdy nie spodziewałabym się, że to sama Ines stoi za wszystkim co spotkało ją i Santiaga. Może jeszcze okaże się, że to ona zabiła Pancha. Chociaż oglądając odcinek przyszedł mi do głowy pewien pomysł o którym napiszę później. Tak więc wyjaśniły się wszystkie wątpliwości, które miałam oglądając kolejny odcinek. Teraz pozostaje pytanie o cel. Po co Ines to zrobiła? Nie udało jej się zwalić winy na Santę i jeszcze prawie zabiła Santiaga którego ponoć kocha. Nie wiem co o tym myśleć. Może cierpi na rozdwojenie jaźni? Bez trudu pozbyła się Ogrodnika i zadała sobie ból rzucając się na ścianę dla dobra sprawy. Wygląda na to, że Fransisca idzie złym tropem i być może nie uda się pomóc Santiago albo on sam zorientuje się co jest grane. Ale wątpię by tak było. Sceny w piwnicy mroziły krew w żyłach. Świetnie zagrane i zmontowane. Jak w horrorze.

2. Rozumiem wściekłość Santy gdy zobaczyła byłego (właśnie, przegapiłam coś czy oni się nie rozwiedli?) męża z Alicią w jednoznacznej sytuacji. To na pewno nie jest zazdrość o Willego a troska o syna, który mógł nakryć ojca z kochanką w każdej chwili. Czy ten facet nie myśli jak widzi kobietę? Jak wytłumaczyłby to dziecku? Santa też dobrze zna Alicię i wie do czego jest zdolna. Ma prawo nie godzić się na spotkania Juniora z morderczynią. Tekst, że Santa też była w więzieniu poniżej pasa. Nawet nie chcę tego komentować. Pierwsze spotkanie Diabli i Młodego było dość groźne. Chyba tak bym to określiła. Młody mógłby przeżyć niezłą traumę (w sumie co to dla niego

) gdyby zobaczył jej oko nieprzygotowany na taki widok. Jednak chyba ją polubił ale uważam, że nie powinien pytać o takie rzeczy widząc kogoś pierwszy raz w życiu. Cóż, to tylko dziecko.

3. Victoria została zmuszona przez Liseth do powiedzenia całej prawdy. Szkoda, że nie Ivanowi. Rozumiem, że ona nie chce by ukochany cierpiał ale powinien wiedzieć co się z nią dzieje. Inna sprawa, że powinien to już dawno zauważyć. Trudno mi uwierzyć, że Vicoria nigdy nie badała sobie piersi. Przecież takie rzeczy można wyczuć nawet podcas kąpieli. I dlaczego ona się nie leczy. W każdym razie dobrze, że Liseth w pełni zaakceptowała związek syna i może będzie ją wspierać. Fajne były ich scenki w tym odcinku. Takie można rzec rodzinne. Ale i smutne.

4. Mara ma pracę od zaraz, ale nie chce wyjechać bez Artura który na ten odcinek gdzieś zaginął. Z jednej strony rozumiem ale z drugiej. Robota na tacy, zgodna z marzeniami i wykształceniem. Nad czym się tu zastanawiać. Arturo załatwi swoje sprawy i do niej doleci. Proste.

5. Nie mogę nie wspomnieć jako fanka pary SyH o genialnej scence tego duetu. podobała mi się mimoże była taka zwykła, czyli obgadanie wątpliwości z jednej i wyznawanie uczuc z drugiej strony.

Lineczka · Wysłany: 15:32:08 19-10-16 Temat postu:

natalia** · Wysłany: 10:45:35 21-10-16 Temat postu:

Paulina27 · Wysłany: 1:19:47 22-10-16 Temat postu:

Lineczka · Wysłany: 18:50:59 22-10-16 Temat postu:

Paulina27 · Wysłany: 0:41:26 24-10-16 Temat postu:

Lineczka · Wysłany: 1:58:02 25-10-16 Temat postu:

Paulina27 · Wysłany: 22:16:06 25-10-16 Temat postu:

Lineczka · Wysłany: 23:11:41 25-10-16 Temat postu:

Paulina27 · Wysłany: 0:08:08 26-10-16 Temat postu:

Ok, jutro jak znajde czas i wene to ogarne 1 odc.

Królową południa oglądam, miałam mały przestój ale teraz już fabula mi się podoba, jestem na 20 odc, jak najbardziej polecam

Lineczka · Wysłany: 1:45:55 26-10-16 Temat postu:

Moje podsumowanie:

Najlepsza postać: Humberto Cano

zachwyciła mnie jego historia i wewnętrzna przemiana pod wpływem miłości do Santy, świetnie wykreowana postać, konsekwentnie i spójnie prowadzona, mój numer jeden w tej telce

Na drugim miejscu jest Santa, protka z charakterem i pazurem

Najpiękniejsza piosenka: tytułowa

głosy Aarona i Carlosa świetnie się uzupełniają i tworzą niesamowity klimat
Najciekawszy wątek: miłosny Santy i Humberto, choroba psychiczna Santiago oraz historia Diabli
Ulubiony bohater: Humberto
Ulubiona bohaterka: Santa
Ulubione dziecko: Felipe
Ulubiona część telenoweli: Humberto walczący o miłość Santy
Najlepsza postać drugoplanowa: Alicia
Najbardziej wstrząsająca śmierć: Vincente, Ines, Franco
Najbardziej wzruszająca śmierć: Humberto, Gaspar
Najlepszy czarny charakter: zły Santiago

Największe zaskoczenie: historia Alici Cano, ciąża Santy w ostatnim odcinku, choroba psychiczna Santiago, sobowtór Franco, "ożywienie" Pancho, "ożywienie" Williego a także jego miłosne perypetie, ugotowanie Patricio w formie gulaszu, gwałt na Danieli
Najbardziej drastyczna scena: Alicia oblewająca kwasem twarz Barbary, Carlos zabijający prostytutkę
Największy absurd: Ines i jej chirurgiczne zdolności

Najbardziej irytująca postać: Victoria, Hotencia,
Najnudniejsza postać: "dobry" Santiago

Najlepszy przyjaciel: Ivan
Największa przemiana: Humberto
Największa hipokrytka: Begonia
Najbardziej naiwna: Victoria
Największy romantyk: Ivan
Ulubiony duet: Santa i Humberto
Najlepsze teksty: Humberto, zły Santiago
Najprzystojniejszy: Humberto, Santiago, Franco/Rene
Najpiękniejsza: Santa
Najmniej urodziwy: Patricio
Najlepiej ubrana: Santa, Ines
Najlepiej ubrany: Humberto
Najgorzej ubrana postać: Victoria
Najlepszy aktor/aktorka: Carlos Ponce i Gaby Espino
Najpiękniejsze miejsce: rzeka/jezioro nad którymi spotykali się początkowo Santa i Santiago, dom Canów
Najgorzej zakończony wątek: Hortenci
Największa chemia: Santa i Humberto, Arturo i Mara
Najlepsza intryga: Humberto wywożący Santę do lasu po zaserwowaniu jej herbatki z prądem, głowa Vincente na stole w jadalni, Ines pozorująca porwanie swoje i Santiago, Santa demaskująca Francisce i Vincente (serum prawdy)
Najlepsza akcja: Willy ujawniający się przed gośćmi na przyjęciu, Humberto rozprawiający się z Franco, konferencja prasowa Santy, Alicia upokarzająca Franciscę na pogrzebie Georga, Santa rozprawiająca się z dręczącymi ją współwięźniarkami, Patricio wrabiający Ivana w śmierć Carlosa,
Najśmieszniejszy wątek: Santiago show podczas fałszywego ślubu z Santą
Ulubiona scena miłosna: pijany Humberto wyznający Sancie miłość

miazga! Santa inicjująca pocałunek z Humberto w jego sypialni

Wyciskacz łez: Santa wyznająca miłość umierającemu Humberto

Największy wariat: Santiago i Ines

Największe rozczarowanie: bierność policji w odcinku finałowym, Begonia jako matka

SD to świetna telka, oceniam ją 10/10!