Telenowele

Dulce Maria · Wysłany: 18:44:11 04-09-09 Temat postu:

Dokładnie..
Tak jest.. Nie ma tylko tych szczęśliwych zakończeń.. Takie jest życie.. Nie powiedziałam, że nie ma szczęśliwych, ale nawet jeśli jest szczęsliwe to czasem i tak coś idzie pod górkę.. bo gdyby było zawsze łatwo to nie docenilibyśmy tego szczęścia które mamy.. I tak nie można ciągle chodzić w różowych okularach, bo to w rzeczywistości nie jest nic dobrego.. Nie powinno ciągle się też widzieć czarnych stron, ale sam róż to też przesada..

Lilijka · Wysłany: 19:26:45 04-09-09 Temat postu:

Ja się w sumie zgadzam z Dulce, nie ma tak, ze wszystko jest rozowe, przynajmniej ja jak na razie w cos takiego nie wierzę ;-)
Od realizmu po pesymizmu już niewielki krok, ale chyba taki urok XXI wieku ;-) miłość przychodzi, odchodzi i tyle... ale tych pierwszych się nie zapomina

Gabriella · Wysłany: 10:13:31 05-09-09 Temat postu:

Każdy ma inne podejście do życia.
Poza tym co do Dulce to z tego co czytam w jej postach to większość to pesymistyczne myśli, użalanie się nad sobą. Wystarczy uwierzyć w siebie w tedy i inni uwierzą w nią.

Elle · Wysłany: 19:26:45 07-09-09 Temat postu:

I znowu sie nie zgodze

Ja jestem dziwczyna ktora wierzy w siebie w swoje mozliwosci, wierzy ze caly swiat stoi przed nia otworem i moze zdzialac wszystko czego tylko zapragniea mimo to wiekszoc osob we mnie nie wierzy

a co do postow Dulce to nie sa az tak pesymistyczne, one po prostu odnosza sie idealnie do otaczajacego nas swiata bo nie wszystko jest kolorowe a z twoich postow wynika ze swiat jest piekny i ze wystarczy tylko zrobic to czy tamto a tak nie jest... Gdyby tak bylo swiat bylby inny ... lepszy ...

Vondynizer · Wysłany: 18:05:58 08-09-09 Temat postu:

sami musimy ubarwiać nasz świat. naszymi pomysłami, czynami, emocjami. nie ma innego wyjścia. nikt nie zrobi tego za nas. można nam pomóc malować nasz świat, ale nie pomalować go za nas...

Gabriella · Wysłany: 11:30:40 11-09-09 Temat postu:

Nie twierdze, że świat jest kolorowy, bo wiele przeszłam.
A mimo to nie użalałam się nad sobą tylko wzięłam się za siebie, żeby coś zmienić.
Żeby moje życie było lepsze!! A dlatego, że odnalazłam prawdziwą miłość od razu myślisz dziewczynko, że mam jakiś problem, że widzę świat w różowym kolorze, najwyraźniej nie dokładnie czytasz wszystkie moje posty!! A w ogóle to dla mnie śmieszne jest zakładanie mając 15-16 lat, że miłość nie istnieje, bo ona istnieje, ale nie każdemu jest przeznaczona w danym wieku. Poza tym jak ktoś będąc tak młodą osobą użala się nad sobą to znaczy, że nie umie stawić czoła wszystkiemu, nie umie się zmienić. Zamiast cieszyć się młodością, poznawać nowe rzeczy, ludzi, świat zamyka się w sobie.

zakamarani

Zgadzam się z Tobą, bo jeśli użalamy się nad sobą to wzbudzamy jedynie litość innych ludzi. Trzeba samemu wziąć się za siebie.

Elle · Wysłany: 16:19:17 11-09-09 Temat postu:

nie wiem do kogo sie odnosisz tym postem
do mnie czy do Dulce Marii bo jak do mnie to sie pomylilas i to bardzo sie pomylilas...

PS: Okropnie trudno jest sie zmienic i wiek nie ma tu ni do rzeczy, kazdy ma swoj charakter, swoj stan ducha
Nie wszyscy sa odwazni, nie wszyscy ciesza sie chwila i co z tego ? Kazdy jest jaki jest i dobrze im z tym, nie starajmy sie zmieniac kogos na sile bo moze ten ktos nie chce sie zmieniac.

Lilijka · Wysłany: 17:25:49 11-09-09 Temat postu:

Ale to osobista sprawa, czy wierzy się w tę milosc czy nie, osobiscie nie uwierzę, dopoki takowej nie przezyję i tyle...

Dulce Maria · Wysłany: 20:56:26 17-09-09 Temat postu:

Ja nie wierzę.. i wiesz tu nie chodzi o wiek.. tlyko o to jak dojrzalym się jest.. bo być dorosłym nie zawsze znaczy być dojrzałym..
Nie jestem pesynistką.. nie wiesz jaka jestem tu za komputerem.. na forum z reguły pisze o tym co złe mnie spotyka.. jestem otwarta na ludzi.. staram się spełniać marzenia i żyć chwilą czasem przesadnie.. ludzie uważają mnie za szaloną odważną pomysłową.. nie raz mi to mówią.. jakieś pomysły zawsze przychodza do mnie.. zwariowane pomysły.. nie boję się wyzwań.. zawsze się ich podejmuję czasem nie potrzebnie korzystam z życia i nie żalę się znajomym.. dlatego robię to tu.. bo komuś muszę powiedzieć co czuję.. Cazsem ja nawet nie jestem realistką są osoby które mi mówią, że ja żyję we własnym świecie.. pełnym marzeń.. że ciągle bujam w opbłokach.. ale też staram się stąpać mocno po ziemi, żeby nie zawieźć się za bardzo.. mówi się.. nie tak dokładnie bo nie pamiętam, ale coś że trzeba liczyć na wygraną, ale przygotowac się na porażkę czy coś..;d

Lilijka · Wysłany: 22:47:20 18-09-09 Temat postu:

dobrze jest miec swoj swiat, pelen marzen i w ogole, wazne tylko, zeby nie odrywac się od rzeczywistosci ;-) a pomarzyc lubię...

Paro · Wysłany: 14:55:52 19-09-09 Temat postu:

Pierwsza miłość telewizyjna to Piasek, przeżywa ona teraz swój renesans

Dulce Maria · Wysłany: 15:18:59 19-09-09 Temat postu:

Lili no ja właśnie też.. i po prostu wiem, że coś jest nierealne, ale marzę o tym.. tylko ja wiem o tych marzeniach moje tajemnice.. które uwielbiam..<3

Vondynizer · Wysłany: 16:01:32 19-09-09 Temat postu:

Dulce Maria · Wysłany: 17:45:14 28-09-09 Temat postu:

Ja ostatnio to ciągle w tym świecie marzeń.. i ciągle szczęśliwa chodzę..;> nie narzekam ani nic..;> Nawet chwilowy powrót z krainy marzeń mnie nie boli..;p Ale chyba przesadzam z tym..;d To prawie jak nałóg..;> Ale gdzieś trzeba mieć ten szczęśliwy świat..;d

Carlisle Ott · Wysłany: 18:05:54 28-09-09 Temat postu:

Hah, kolejny pech w życiu... Po głębokich przemyśleniach doszedłem do wniosku, że zakochałem się w mojej przyjaciółce... Znaczy się to było dziwnie, bo jak tylko ją poznałem, a właściwie jak tylko zobaczyłem, to "moje serce zabiło mocniej", potem się okazało, że to kumpela mojej koleżanki i dzięki temu mogłem ją poznać. Ta "miłość od pierwszego wejrzenia" okazała się nie być bezpodstawną, bo jak ją poznałem, to szybko się okazało, że jest wspaniałą osobą. Potem zostaliśmy przyjaciółmi i to "uczucie" jakoś osłabło, ale co miesiąc powracało po to, by znowu osłabnąć i tak było aż do maja tego roku... Bo po miesięcznej, czerwcowej przerwie wróciło w lipcu i nie opuszcza mnie (a powiem, że poznałem ją w grudniu 2007).

Najgorsze jest to, że przez to, że się przyjaźnimy wiem, że nie mam u niej żadnych szans, wiem o jej wszystkich rozterkach miłosnych, o tym jakiego chce chłopaka, o tym jak zrywała z byłymi, dlaczego. Dlatego też wiem, że nie mam u niej najmniejszych szans.

Ale czuję jakbyśmy byli połączeni czymś naprawdę wyjątkowym - bo ona miała chłopaka i w wakacje z nim zerwała, a ja to poczułem... Byłem 700 km od niej oddalony, a jednak tego samego dnia miałem przeczucie, że to się stało. Nie opuszczało mnie przez tydzień, a potem nawet mi się to przyśniło. Po wakacjach się jej spytałem czy to prawda i rzeczywiście...

Oczywiście, kolejne szczęście w życiu - pierwsza miłość, która jest niespełniona...