Telenowele

Bloody · Wysłany: 17:50:13 05-04-09 Temat postu:

O Lalkę polecam! Bardzo fajna książka:) Ale raczej z horrorem nic wspólnego nie ma. Na pytanie BlackFalcon odpowiem w jej temacie, żeby nie robić offtopu.

Renzo · Wysłany: 2:45:20 06-04-09 Temat postu:

Najnowszy odcinek pojawi się dziś popołudniu (może troszkę wcześniej). Przygotowałem dla Ciebie, Ślimak małą niespodziankę - mam nadzieję, że zadowoli Cię ona.... A widmo kontynuacji usuwam w cień...

Ślimak · Wysłany: 6:28:43 06-04-09 Temat postu:

To już nie mogę się doczekać

pesti69 · Wysłany: 9:30:14 06-04-09 Temat postu:

No Renzo nareszcie.....

Renzo · Wysłany: 18:28:58 06-04-09 Temat postu:

Val · Wysłany: 19:33:45 06-04-09 Temat postu:

Przeczytałerm dwa pierwsze odcinki, które ogromnie mnie zaintersowały. Czytając ostatnie komentarze, widzę, że serial się popsuł, jednak niech cię to nie załamuje, bo historia ma potencjał i liczę, że naprawisz, co niby zepsute. Obym tylko jak najszybciej nadrobił zaległości.

Renzo · Wysłany: 20:16:24 06-04-09 Temat postu:

Odcinek 11

Podparty o fotel Calixto ocknął się. Na swej twarzy poczuł chłodny wicherek, przenikający przez okno uchylone w holu. Przetarł więc policzek skurzoną ręką i zmęczonym wzrokiem rozejrzał się po pomieszczeniu, w którym się znajdował. Prócz niego nie było żywej duszy, jedynie martwe ciało Rosario podparte o fotel spoglądało bezczynnie w jedną stronę. Gdzie zatem podział się Marcos? Czy kobieta z jego snu zdaje się być postacią realną? Tak wiele pytań, brak logicznej odpowiedzi choćby na jedno z nich. Pal je teraz licho! Teraz liczy się to, gdzie są Marcos i Vanessa.
Dom Xaviera to krzyżówka pokoi, nie łatwo będzie ich znaleźć. A co, jeżeli wcale nie ma ich w domu? A może Xavier zabił Vanessę i teraz chce zemścić się na Marcosie? Znów pytania i brak działań. Co robić? Co robić?!

Drgawki opanowały ciało Vanessy. Myśli stanowiły jeden wielki kłębek nerwów, który nie pozwalał jej pozbierać myśli i powrócić do świata rzeczywistego. Psychika dziewczyny na dobre została zszargana. Ostrożnie mijała kolejny stopień kamiennych schodów prowadzących na wieżyczkę, cały czas trzymając się chłodnej ściany. Wydarzenie, które zdarzyło się kilka chwil temu chyba nie pozwoli jej żyć w spokoju. O ile w ogóle uda jej się przeżyć ten koszmarny survival... Zabicie Xaviera było dla niej okropnym przeżyciem, w końcu nie chciała jego śmierci, jednak była ona konieczna, by ona sama mogła żyć. Tylko co to za życie z świadomością, że ma się na sumieniu czyjąś śmierć?
Gdy dzielnie pokonała ostatni stopień, zatrzymała się na chwilę i z całkowitym skupieniem przysłuchiwała się, czy w pobliżu ktoś się nie czai. Nagle mimowolnie do gardła dziewczyny wcisnął się niepokój i przeogromny strach. Czuła, że niebezpieczeństwo czai się tuż za nią... W jednej chwili Vanessę ogarnął silny ból w okolicy głowy. Obraz, który widziała przed sobą zaczął się rozmazywać. Dziewczyna obróciła się lekko w drugą stronę, gdy przez sekundę ujrzała przed sobą poważną twarz Marcosa. Chwilę później bezwładnie opadła w jego ramiona.

Calixto z pochyloną głową przemierzał korytarz domu, prowadzący do piwnicy. Ślady krwi dawały mu do myślenia, że właśnie tu przetrzymywane były dziewczyny. Rozum podpowiadał mu: "Nie zchodź tam!", jednak z drugiej strony wtrąciła się jego ciekawość: "Zajrzyj tam! Nic cię to nie kosztuje, a przekonasz się, czy było warto!".
W pewnym momencie chłopak poczuł jak ktoś pchnie go przed siebie. Zaskoczony zachwiał się i z potężną siłą runął ze schodów. Całe ciało Calixto przeszedł silny ból; od głowy po kolona. Przeklęta ciekawość znów sprowadziła na niego kłopoty...
Trzymając się za stłuczone czoło rozejrzał się po pomieszczeniu, które niewiele różniło się od tego, w którym przetrzymywany był przez brata; z tą różnicą, że były to znacznie dogodniejsze warunki. Wnet jego uwagę przykuła postać, która stała w drzwiach, tuż przy wejściu do piwnicy.
- Selena... - wymamrotał pod nosem. W jednej chwili pomieszczenie opanowały ciemności, w które wkradało się światło nocy poprzez szpary w okienkach. Mimo bólu, który towarzyszył mu przy każdej czynności, Calixto wstał z podłogi i powoli zbliżył się ku rozbitemu oknu, pod którym umieszczony był metalowy stolik, który przegrał bój z rdzą ładnych pare lat temu. Promienie światła księżyca padły na jego posiniaczone czoło, mocno rażąc w oczy. Pochwylił więc głowę, krzywiąc się od powracającego bólu w okolicy szyji i po omacku szukał jakiegoś narzędzia w razie obrony przed tymi szaleńcami.
Wnet każdy zakamarek piwnicy opanowało jasne światło, które z znacznie większą siłą oślepiło Calixto.
- Co jest, do cholery?! - zaklnął zdezorientowany, próbując przyzwyczaić wzrok do oświetlenia. - Co to za pieprzony dom Alicji?!
Skrzypiąca lampa powoli przestała się bujać. Calixto z trudem nabrał oddechu w płuca. Zapanowała cisza. W pomieszczeniu słychać było jedynie gwałtowne bicie serca mężczyzny, który nerwowo rozglądał się wokół siebie. Z ciemności wyłoniła się postać siedząca na bujanym krześle. Był to starszy męczyzna, z siwą brodą i podkrążonym oczami. Bujał się rytymicznie na starym zakurzonym fotelu, nucąc pod nosem ulubioną piosenkę z czasów młodości i podtupując odpowiednio chorą stopą. W pewnym momencie tupanie ustało, podobnie jak i bujanie na fotelu. Znów zapanowała przeraźliwa cisza, z góry dobiegały jedynie głuche krzyki Seleny.
- Kim pan jest? - spytał zaniepokojony chłopak, ostrożnie zbliżając się do staruszka. Ten jednak nie odpowiedział. Zakaszlał za to w dość niepokojący sposób. - Wszystko w porządku?
- Okropny mamy klimat w tych regionach, nie uważasz? - rzekł don Sergio, drapiąc się delikatnie po brzuchu. - Przyniosłeś dla mnie jedzenie?
- Jakie znów jedzenie?! Nie ma teraz czasu myśleć o jedzenie, musimy się stąd wydostać!
- Nie krzycz... To tylko pobudza negatywne emocje. - wyjaśnił staruszek, spokojnie przewracając oczami. - Znam lekarstwo, które pomaga w takich sytuacjach - to cukierki! Masz jakieś przy sobie?
Calixto podszedł do mężczyzny, przykucnął przed nim i uważnie mu się przyjrzał. Na twarzy don Sergia malował się niewinny spokój, jakby nie zdawał on sobie sprawy z niebezpieczeństwa jakie czai się na nich u góry.
W pewnej chwili obaj usłyszeli kroki zbliżające się do piwnicy. Stare drewniane drzwi otwarły się na oścież, wydając przy tym charakterystyczny odgłos.
- Vanessa? - szepnął pod nosem blond włosy chłopak wbiegając na schody.

Ślimak · Wysłany: 20:32:08 06-04-09 Temat postu:

W końcu. Czekać było warto. Wprawdzie niestety nie jestem w stanie teraz przyswoić tego odcinka, dlatego, że zacząłem dzisiaj dzień od 4 nad ranem, z związku z czym, oczy mi się zamykają ze zmęczenia, ale odcinek po szybkim przeglądzie ma to o czym mówiłem wcześniej - klimat poprzednich odcinków.

No masz, nawet wyrazy mi się powtarzają jak papudze słowa

Rozum już dzisiaj nie przyswaja. Moje dopełnienie powinno pojawić się jutro w godzinach 18.00-20.00 bo wcześniej mnie w domu nie będzie, niestety. Ale na wstępie moge cię zapewnić, że naprawdę można jeszcze uratować El Incidente

I tak trzymać.
Pozdrawiam!

Renzo · Wysłany: 20:48:25 06-04-09 Temat postu:

Oczywiście, że je uratuje, bo twój powrót spłodził we mnie nowe pomysły

Niestety nie obejmują już one Xaviera

Ale coś wymyślę

BlackFalcon · Wysłany: 23:19:28 06-04-09 Temat postu:

Faktycznie, klimacik powrócił, czuć to, co było czuć w poprzednich odcinkach. Widzę, że w Tobie nadal drzemie artysta...tylko trzeba Cie czasem kopnąć (i Ty chciałeś zakańczać "ROXANĘ" i "El Incidente" - jak mogłeś?

.

Renzo · Wysłany: 23:26:47 06-04-09 Temat postu:

Artysta.... myśle, że jeśli wybiorę drogę związaną z pisarstwem, spróbuję napisać te wszystkie historie, które próbują wydostać się z mojego zeszytu, w którym kilka razy w miesiącu coś nowego dopiszę

BlackFalcon · Wysłany: 23:31:52 06-04-09 Temat postu:

Jeśli wybierzesz? A pisać dla własnej przyjemności nie możesz, obojętnie, jaką drogę życiową wybierzesz? I że się tak zapytam - ile już masz stron zapisanych?

.

Renzo · Wysłany: 23:50:38 06-04-09 Temat postu:

Dla własnej przyjemności oczywiście pisać też będę

A zeszycik zawiera już 68 historii (ale w głowie mam jeszcze 3 pomysły, które muszę przelać do zeszytu)

Ślimak · Wysłany: 20:09:27 07-04-09 Temat postu:

No jestem. W końcu udało mi się znaleźć czas. Jak już wcześniej powiedziałem wróciłeś do starego klimatu. Jeśli odcinek który mimo wszystko kontynuuje wątki z poprzednich, dość tanich odcinków, nie jest ani trochę tandetny, pewnie się zastanawiasz, w czym wg mnie tkwił ten szczególny problem.

Otóż już wyjaśniam, jak już wcześniej wspomniałem były to kruche opisy, które nie wyjaśniały nam poczynań bohaterów.
Najbardziej nierozsądnym wg mnie był "bohaterski" Marcos rzucający się w obronie Calixto, który zresztą jeszcze kilka chwil przedtem wyraźnie mówił, że tylko jeden bliźniak przeżyje. Chociaż samo dodanie tajemniczego brata bliźniaka, nie spodobało mi się, bo wskazywało na to, że 2 dziewczyny feat. staruszek lubiący "Nimm2" (który zresztą nie obrał żadnej ze stron i fajnie) kontra 2 wariatów było smakowitym kąskiem. Coś jak fizyczny konflikt płci. Feminizm kontra szowinizm - czyli co z tego wyniknie. W pojedynku kobiety i mężczyzny zwłaszcza tym fizycznym możemy doczekać zdumiewającego finału. Męska bezpośredniość i pięść, kontra kobieca intuicja i znajomość słabych miejsc przeciwnika - a w fizjonomii akurat tego jedynego, najważniejszego, w dodatku ogólnodostępnego miejsca

). Dlatego też zazwyczaj siły pomimo że nie wyrównane mogą być czasami bardzo wyrównane. A tak to mieliśmy po pojawieniu się Calixta liczebną przewagę.

Później z kolei Xavier wyjaśnił, że to jego obowiązek zabijać, pojawiło się wytłuczanie tej chorej obsesji. Niestety wytłumaczenie całkowicie nieadekwatne z początkową tresćią odcinków, postać Seleny – czarownicy wyjątkowo mnie zniesmaczyła. Dlatego, że klimat nadprzyrodzony w „El Incidente” kompletnie nie pasował. Tym bardziej, że uczulałeś nas na przeżycia bohaterów. Były wspomnienia Rosario, były i Vanesso, kto wie, może doczekamy się następnych wspomnień. Budowały psychologicznie postać i dawały do zrozumienia, że bohaterka sama, jeżeli oczywiście spróbuje, sama wyjdzie z opresji. Dodanie do tego akcentu nadprzyrodzonego tworzy atmosferę horroru klasy B, jakich mamy dzisiaj pełno.

W „Roxanie” nadprzyrodzoność to wręcz twój obowiązek. To horror podparty o okultyzm. Od swojej okultystycznej powłoczki się zaczęło, i ciągle świetnie trzyma. Tymczasem, w „Zdarzeniu” to zwyczajni ludzie, w zwyczajnym świecie, tyle, że w świecie świrów.

Renzo · Wysłany: 20:26:34 07-04-09 Temat postu:

Po Twoim zniknięciu trochę się pogubiłem, ale teraz wracam na prostą drogę

Przyznaję, że chciałem dodać wątek magii do EI, ale po Twoim ostatnim komentarzu wyrzuciłem kartkę "Selena" do kosza

Skoro zabrakło Xaviera, trzeba go kimś zastąpić, nieprawdaż?

Po pewnym czasie stwierdziłem, że wątek Calixto jest jednak zbędny, ale jego los mam już rozplanowany

Przeżycia bohaterów oczywiście jeszcze kilkakrotnie wam zaserwuję, bez obaw.

Dziękuję za analizę odcinka, mam pytanie: w jaki sposób można się z Tobą skontaktować, np. GG, mail?