Telenowele

kanzagi · Wysłany: 15:33:44 21-06-08 Temat postu:

Mam pytanko.
Czy pomysł nie jest wzorowany na ksiązce? Czytałam niedawno jedna o podobnym zarysie fabuły, ale tytuł mi uciekł.

cris · Wysłany: 15:53:49 21-06-08 Temat postu:

scarlett · Wysłany: 15:55:34 21-06-08 Temat postu:

ciotką dziewczynki? czemu mam wrażenie że tym razem okaże się matką?;> czekam moja droga wspólniczko;*

green_tea · Wysłany: 15:57:50 21-06-08 Temat postu:

cris · Wysłany: 15:59:34 21-06-08 Temat postu:

green_tea · Wysłany: 16:29:58 21-06-08 Temat postu:

scarlett · Wysłany: 16:51:37 21-06-08 Temat postu:

co za pytanie! oczywiście ze tak:D jak najszybciej:)) bo później nie bede miała dostępu do komputera...;/

cris · Wysłany: 17:48:29 21-06-08 Temat postu:

15 marca 1993 – początek

Słońce raziło ją w oczy. Wciąż czuła okropny ból, ale to już się nie liczyło. Najważniejsze były wszystkie radiowozy, tłum gapiów i mężczyzna z kamerą. Jej serce zamarło, gdy po trapie schodziła tęga kobieta, tuląc w ramionach zawiniątko. Natychmiast kilku policjantów odgrodziło ją od gapiów. Kobieta wsiadła do radiowozu. Odjechała. Odjechały.
Udała się do małego, obskurnego hotelu. Musiała być sama. Czym prędzej włączyła telewizor i czekała na lokalny program informacyjny. Wiadomość pojawiła się już w głównym, ogólnokrajowym wydaniu dziennika. Nie spodziewała się, że „sprawa” zostanie aż tak nagłośniona. Cały kraj postrzega ją teraz jako potwora. Istotę nieczułą i zwyrodniałą. Czy taka właśnie jest? Chyba tak. Jednak w tej chwili nic już jej nie interesowało. Pragnęła tylko jednego. Zasnąć. Odpłynąć w cudowny, bezpieczny świat snu. Nie czuła się jak osiemnastoletnia młoda, pełna życia dziewczyna. Czuła się jak stara, zmęczona życiem istota. Potwór, który nie ma serca. Od dziewięciu miesięcy nie przespała spokojnie ani jednej nocy. Cały czas była przerażona. Teraz powinno się to zmienić. Mała jest już bezpieczna. Śpi w ciepłym pomieszczeniu, nakarmiona i z czystą pieluszką. Jak może myśleć o niej „mała”? Powinna nazywać ją swoją córeczką. Nadać jej imię i kochać najbardziej na świecie. Tak się jednak nie stało. To nie ona wybrała jej imię a prasa. Nazwali ją Preciosa. Czy tylko dlatego, że tak nazywał się prom, na którym ją znaleziono? Na którym ją zostawiła. Na którym ją urodziła…
Nie. Ta mała – znowu tak ją nazywa. To straszne. Co z niej za ma…o nie. Nie ma prawa tak o sobie myśleć. Co z niej za kobieta? – W każdym razie Preciosa, była naprawdę piękna i taka słodka.
W końcu kobieta usnęła. Spała dwie doby. Obudziła się głodna i przemarźnięta. Musiała coś zjeść, wziąć prysznic i ubrać się. Musiała na nowo nauczyć się żyć. Miała już przecież plan. Wiedziała, co chce zrobić. Najpierw studia. Czy godziny spędzone nad książkami, bezsenne noce, gdy będzie się uczyła, pomogą jej zapomnieć? Czy już każdej nocy, będzie słyszała ten przeraźliwy płacz?
***