Telenowele

Ślimak · Wysłany: 1:17:31 28-12-09 Temat postu:

Bez obrazy u ciebie o optymizm to raczej trudno ;P. Ale może w tym cały urok?

Sorry za offtop! Już nie grzeszę, bo wampiry na mnie autorka naśle.

Lizzie · Wysłany: 0:20:06 29-12-09 Temat postu:

Ja znowu tak po czasie, ale wiedz, że zawsze czytam, tylko komentarze piszę odpowiednio później

Więc Rocco cały ten czas był u rodziców Christy? Nie pamiętam już dobrze wcześniejszych wydarzeń, ale wiem, że wydali mi się jacyś podejrzani, a chyba nie ma się niczego złego z ich strony obawiać.
Ciekawe czy dzieciom uda skontaktować się z ojcem. Pewno przeszkodą jest jego utrata pamięci.
I ciekawe też, gdzie to Solange hulała poprzedniej nocy?

Carlisle Ott · Wysłany: 13:40:42 03-01-10 Temat postu:

Hmmm, czytałem kiedyś tą telenowelę

Ale chyba stanąłem na 2 albo 3 odcinku, potem miałem przerwę w czytaniu

DUŻĄ przerwę

Ale mam nadzieję, że w najbliższym czasie uda mi się to nadgonić ;D

BlackFalcon · Wysłany: 16:12:45 03-01-10 Temat postu:

Nadgoń, bo to jest wspaniałe!

Lilijka · Wysłany: 12:56:46 06-01-10 Temat postu:

Nadganiaj, wspaniałe co prawda nie jest, ale może Ci się spodoba

Ja też mam trochę zaległości w różnych telkach, więc na razie odcinka nie będzie, popodziwiam talenty innych i może wtedy weny dostanę.

Lilijka · Wysłany: 12:14:22 29-01-10 Temat postu:

Kurczę... zabijcie mnie, miałam wenę tylko na jedną scenkę, w dodatku niewiele wprowadzającą, bo jedynie nową postać:

Odcinek 32
W owych czasach nie istniały jeszcze subkultury, mające się narodzić dopiero za kilkanaście, bądź kilkadziesiąt lat. Z na pozór jednolitego społeczeństwa wyłamywali się jednak ich – jeszcze tego nieświadomi – przedstawiciele. W jej środowisku przeważały raczej powszechne również dzisiaj papużki-nierozłączki, to jest, jak je określała, „niewiele warte, wiecznie trajkoczące maskotki ze słabej gliny”. Nie pochwalała ludzi, którzy mówili zbyt wiele, jej zdaniem było to marnotrawienie mowy. Spokój, przemyślenia, a zwłaszcza dążenie do prawdy, było tym, co ceniła najbardziej. Szukała prawdy w różnych dziedzinach. Kim, lub czym, jest Bóg? Na jakiej podstawie zostały spisane Najświętsze Księgi? Im dalej się w to zagłębiała, tym wiele odkrywała nieścisłości i niezrozumiałości.
Mając szesnaście lat niemalze przestała już wierzyć. Miała nadzieję w istnienie sił wyższych, ale nie kojarzyła ich z Bogiem. Bo kimże on jest? Jeśli pragnie szczęścia swoich dzieci, czemu ona go nie zaznaje? Czy nie wierzyła dostatecznie mocno? Już ją to nie obchodziło.
Ku rozpaczy wychowującej ją ciotki, ubrała czarną, w późniejszych latach określaną mianem gotyckiej, spódnicę, długi ciemny kubrak i wyruszyła na codzienny spacer. Tym razem wieczór był jednak inny. Inny niż zwykle.
Księżyc świeci jakoś jaśniej, przeszło jej przez myśl. Księżyc? A ileż go tu jest!
Istostnie, zadzierając głowę do góry, dostrzegała zaledwie cienki rogalik o jasnej poświacie. Blask był jednakże nienaturalny, niemal chorobliwy.
- Branco! – warknęła cicho, ponownie zwracając oczy w górę, tym razem jednak nieco niżej, bo na koronę jednego z najciemniejszych drzew.
Po kilku kolejnych cichych nawoływaniach, zza mgły liści wynurzył się czarny, dość duży kruk. Zwierzę nie wydawało z siebie najcichszego odgłosu, co wzbudziłoby podejrzenia każdej innej osoby. Ale ona zdążyła już poznać swojego skrzydlatego przyjaciela. Czekała teraz cierpliwie, co przyniosło spodziewany skutek – po kilku minutach Branco siedział już na jej ramieniu, wbijając w chuderlawe ciało dziewczyny swe ostre do bólu szpony.
- Gdzie się dzisiaj wybierzemy? – spytała, obdarzając ptaka śmiałym uśmiechem.
W odpowiedzi rozległo się ciche krakanie, a głowa kruka odchyliła się nieznacznie w prawą stronę.
- Widziałeś tam coś ciekawego? – w jej głosie było słychać podekscytowanie, przemieszane z odrobiną dreszczyku.
Jeszcze głośniejsze krakanie. Domyślała się, że będzie to ciekawa wędrówka. A w domu i tak nikt na nią nie czekał.
Mira, bo tak miała na imię, przyspieszyła nieco kroku i po kilku minutach jej oczom ukazała się niewielka, otoczona ze wszystkich stron drzewami polana.

Ślimak · Wysłany: 15:40:23 29-01-10 Temat postu:

No w końcu? Już myślałem, że do końca tego roku nic się już nie ukaże, a czytanie "PiM"-u (bądź co bądź to priorytet mój także), będzie jedynym powodem twojej wizyty na forum. Na szczęście nie. Szkoda, że odcinek krótki i własciwie nie wnoszący niczego nowego do pozostałych wątków, ale stanowi świetną, klimatyczną oddzielną całość. Hehe... kruk... ach te kruki i wrony. Nie odłączny atrybut czarownicy, świata klątw, złych zaklęć i stworów nie z tego świata. Coś czuje, że nie oszczędzisz nam mroku w następnym odcinku, bo w tym było go całkiem sporo, ale mnie i tak za mało. Wracaj powoli do roboty i kontynuuj to światło co z ksieżyca płynie.

Pozdrawiam!

P.S. Przedwczoraj miałem pełnię księżyca. Może jak dobrze się mu przypatrzysz to cię natchnie

BlackFalcon · Wysłany: 18:02:10 29-01-10 Temat postu:

Nie zgodzę się, że nie wnoszący, bo mam wrażenie, że ta postać będzie miała co wspólnego z Czarownikiem - dobra, może teraz tego nie widać, ale dodanie nowej postaci zawsze ma wpływ na stare

.

Poza tym opisałaś nam Mirę fachowo, bardzo sugestywnie, aż mnie ciarki przeszły przy tym mroku (co będzie na tej polance?), ale, racze dziwna, ja Mirę lubię, przynajmniej na razie. Czyżby rosła nam konkurencja dla Cazrownika?

BlackFalcon · Wysłany: 18:02:32 29-01-10 Temat postu:

Dubel.

Ślimak · Wysłany: 1:38:15 15-04-10 Temat postu:

Miejmy nadzieję, że możemy jeszcze liczyć na kontynuowanie historii

.

Pozdrawiam!

BlackFalcon · Wysłany: 16:47:53 16-04-10 Temat postu:

Właśnie?