Telenowele

Karolllina · Wysłany: 8:57:16 14-08-07 Temat postu:

heh, pomyslałam i w ankiecie głosuję na Ericka... hehe ;D

Greg · Wysłany: 9:41:59 14-08-07 Temat postu:

super odcinek czekam na nowy

monioula · Wysłany: 12:29:49 14-08-07 Temat postu:

O jejku, opuściłam odcinki! Ale już nadrobiłam zaległości i po prostu trzęsę się na krześle. Tylko dwie telenowele na tym forum tak na mnie działają...Super, super, super! Jeśli Catalina zabierze dzieciaczka Angeles, to

NeSska* · Wysłany: 12:33:23 14-08-07 Temat postu:

Ja też zagłosowałam na Erica:D

@si@ · Wysłany: 13:58:35 14-08-07 Temat postu:

oj Anetko! jestem Twoją wielbicielką! a dokłądnie Twojego talentu! odcinek niesamowity, bardzo mi się podobał

czekam na decyzję Cataliny, bo wciąz łudzę się, że zmieni zdanie...

cris · Wysłany: 14:00:41 14-08-07 Temat postu:

Jen · Wysłany: 18:08:41 14-08-07 Temat postu:

trochę przeraża mnie Catalina ;//, co ona chce zrobić z dzieckiem? przeciez chłopiec i Angeles nie sa niczemu winni i dlaczego Alex nic nie robi? dlaczego nie chroni Angeles?

cris · Wysłany: 10:34:57 15-08-07 Temat postu:

odc. 46

W szpitalu panowała panika. Takiego koszmaru nie umiał przewidzieć żaden z pracowników. Pożar wybuchnął w środku nocy. Spłonęła sala noworodków i sąsiadujący z nią pokój. Nikt nie znał przyczyny pożaru. Mówiono o tym we wszystkich stacjach telewizji. W pożarze zginęło dziecko. Jedyną ofiarą tej tragedii był noworodek. Wnuk właściciela kliniki.
- To niemożliwe! – krzyczał jak opętany Vincente, dowiedziawszy się, co zaszło. Jego pierworodny wnuk. W końcu doczekał się męskiego potomka. To nie może być prawda. Wiązał z tym dzieckiem tyle nadziei.
- Trzeba powiedzieć Angeles – wyszeptał Miguel – Ona ciągle nic nie wie. Cały czas dopytuje o dziecko. Nikt nie miał odwagi jej powiedzieć.
- Mój Boże – Vincente ukrył twarz w dłoniach. Jeszcze nigdy tak nie cierpiał.
- Jesteście – Angeles uśmiechnęła się blado na ich widok – Nic mi nie chcą powiedzieć. Co z moim dzieckiem?
Miguel spojrzał na żonę. Mogła wszystko cofnąć. Mogła oszczędzić tej dziewczynie takiego cierpienia. Wiedział, ze to niemożliwe. To poszło już za daleko
- Kochanie – Catalina usiadła koło niej na łóżku.
- Angeles – Vincente nie wiedział jak jej to wyjaśnić. Jak powiedzieć córce, że straciła w tak okropnych okolicznościach swoje dziecko? Przypomniał sobie wydarzenie sprzed lat. Wiedział, był pewny tego, że to, co się stało, jest karą. Pokutą dla niego. Miał w ten sposób odkupić swoją zbrodnię. Przypomniała mu się twarz Yolandy. Tej nocy, kiedy ją zabił, ujrzał jej ducha. Powiedziała mu, że zapłaci za to, co wtedy zrobił. Ostrzegła, że Emilia się zemści. I właśnie się to stało. Stracił swojego wnuka w pożarze. W takim samym pożarze, jaki sam kiedyś wzniecił.
- Coś się stało, prawda? – Angeles mocno zacisnęła palce na ręce Cataliny. Patrzyła po kolei na każde z nich, czekając, aż któreś zaprzeczy. Powie, ze jej obawy są bezpodstawne. Jej dziecko ma się świetnie – Co z moim dzieckiem?
- Urodziłaś synka – powiedziała w końcu Catalina – Poród był bardzo ciężki. Mały był bardzo słaby. Miguel dał z siebie wszystko by go uratować.
- Co z moim synem? – zaczęła krzyczeć, domyślając się prawdy. Domyślając się tego, że nie będzie jej dane, wziąć swego dziecka w matczyne objęcia. Nie miała jednak pojęcia, że prawda, jaką za chwilę jej wyjawią, jest o wiele bardziej brutalna.
- Musieliśmy umieścić go w inkubatorze – dokończył Miguel, jednak głos mu się załamał w połowie zdania. Vincente musiał dokończyć sam. Czuł, że to on, powinien wyznać córce tragiczną prawdę.
- W nocy wybuchnął okropny pożar.
- Pożar? – powtórzyła zdezorientowana. Na jej ciele pojawił się dreszcz niepokoju. Zawsze tak reagowała, słysząc to słowo.
- Tak. Ten pożar wybuchnął w sali dla noworodków….
- Nie…Powiedz, że mojemu synkowi nic się nie stało. Zdążyliście go wyciągnąć. Catalino? – spojrzała na nią bezradnie – Prawda, że byłaś przy moim synku? Pilnowałaś go. Nie pozwoliłaś, żeby coś mu się stało…
- Kochanie, ja….Tak mi przykro.
- Nie!!! To nie może być prawda. Mój syn nie mógł umrzeć. Nie on!
- Uspokój się Angeles – Vincente klęknął przy jej łóżku. Catalina dostrzegła, że płacze. Bydlaku – pomyślała. To wszystko twoja wina. Gdyby nie to, co zrobiłeś przed laty, żadne z nas by tak nie cierpiało. To wszystko twoja wina….
***
Angeles cały czas była na silnych lekach uspokajających. Nie jadła, do nikogo się nie odzywała. Nie chciała nikogo widzieć. Jedynie Catalina potrafiła do niej dotrzeć. Spędzała przy niej długie godziny. Dziewczyna w tym czasie trzymała ją za rękę i nic nie mówiła. Catalina miała przeczucie, że przy niej Angeles czuje się bezpieczniej. Czasem przyglądała się jej, kiedy spała. Była taka śliczna i bezbronna. Ufała jej a ona skrzywdziła ją jak nikt na tym świecie. Ale musiała to zrobić. Musiała się zemścić. To był jedyny sposób, żeby zapewnić spokój jej dziecku. Myślała, że ta zemsta da jej ukojenie. Pozwoli spać spokojnie. Jednak stało się inaczej. Nie śniła już stale o swoim dziecku. Płacz Angeles nie budził już jej niemal każdej nocy. Teraz budził ją płacz tej dziewczyny. To ona nie dawała jej teraz spokoju. Teraz przyglądała się dziewczynie, wiedząc, że za chwilę przebudzi się z płaczem i krzykiem. Będzie ją uspakajała, aż dziewczyna znowu uśnie. I tak na okrągło. Czy to się kiedyś skończy? Po południu miał przyjść psycholog. Miguel znalazł najlepszego specjalistę. Jak na razie jego zabiegi przynosiły jednak marne skutki. Catalina wiedziała, co może pomóc tej dziewczynie, jednak nigdy się na to nie zgodzi. Nigdy nie wyjawi prawdy.
Po miesiącu, który Angeles spędziła w szpitalu, psychiatra zgodził się w końcu puścić ją do domu. Wciąż była na silnych lekach, ciągle płakała, ale wydawało się, ze jest już lepiej, znacznie lepiej. Catalina poświęcała jej każdą wolną chwilę. Zabierała na długie spacery, tak jak to robiła wtedy, gdy Angeles spodziewała się dziecka.
- Wczoraj dzwonił Alex – wyszeptała dziewczyna.
- Bardzo się o ciebie martwi – uśmiechnęła się do niej smutno – Do mnie też dzwonił. Codziennie o ciebie dopytuje.
- Dlaczego nie wróci? – dziewczyna nie mogła tego zrozumieć – Jak może siedzieć tam, za granicą. Nawet nie przyjechał na grób naszego syna.
- Kochanie, spróbuj go zrozumieć. On bardzo cierpi. Tyle nadziei wiązał z tym dzieckiem. Tak bardzo na nie czekał. Teraz jest zrozpaczony. Potrzebuje czasu, by się z tym pogodzić. By móc spojrzeć ci w oczy.
- Spojrzeć mi w oczy?
- Tak. Ma wyrzuty sumienia.
- Przecież nie ponosi winy, za to, co się stało – nie umiała zrozumieć jego postępowania – Nikt go o nic nie wini.
- On sam się wini. Czuje się winny, bo nie było go przy tobie. Obiecał, że będzie trzymał cię za rękę w czasie porodu i nie dotrzymał słowa. Nie było go przy tobie i waszym dziecku. On nie może sobie tego wybaczyć.
- Nie wiedziałam. Nie miałam pojęcia, że tak się czuje.
- Nigdy by się do tego nie przyznał. Cierpi bardziej niż mogłabyś to sobie wyobrazić, ale woli robić to w samotności. Myślę, ze tak jest lepiej dla was obojga.
- Ja tak nie potrafię – wyznała dziewczyna – Nie potrafię być sama, bo mam wrażenie, że zaraz zwariuję. Tak bardzo potrzebuję teraz waszego wsparcia – rozpłakała się – Catalino, gdyby nie ty, chyba bym tego nie zniosła. Dziękuję ci, że jesteś przy mnie cały ten czas, że mogę liczyć na twoje wsparcie i troskę. Dziękuję, że ze mną wytrzymujesz.
- Nie dziękuj. Jesteśmy przecież rodziną. Musimy się wspierać – Catalina widziała, że Angeles powoli dochodzi do siebie. Wiedziała, że już niedługo będzie mogła kontynuować swoją zemstę. Już niedługo zada cios ostateczny. Cios wymierzony w Vincente. Cios, z którego długo nie będzie umiał się otrząsnąć. Chciała jednak zrobić to tak, by ta dziewczyna nie musiała już cierpieć. Kogo ja oszukuję? – zapytała samą siebie – Dobrze wiesz Catalino Vergara, że tak się nie da. Angeles wiele jeszcze wycierpi z twojej winy. To ona pokutuje najmocniej za winy swoich rodziców. Jednak inaczej się nie da.
***

monioula · Wysłany: 11:00:42 15-08-07 Temat postu:

Co za odcinek...Nie wiem, co mi jest, ale ostatnio za często się wzruszam...To był piękny odcinek, aż mi utkwił w sercu. Teraz będę ciąglę się zastanawiać, co będzie dalej.

Pisz dalej Anetko, bo to jest super

Karolllina · Wysłany: 12:09:17 15-08-07 Temat postu:

zgadzam się z moniulą, odcinek piękny... ehhmm Catalina, catalina... szkoda jej Angeles ale i tak zadaje jej cierpienie

a ten Alex... wydaje mi się że on też jest zamieszany w tę intrygę i nie wiem, no ale myślę

monioula · Wysłany: 12:24:02 15-08-07 Temat postu:

Też mi się tak wydaje, a podejrzanie takie rzuciłam po jednym z wcześniejszych odcinków. Nie podoba mi się to

Karolllina · Wysłany: 12:27:01 15-08-07 Temat postu:

no mi też

ehmmm mam nadzieję ze Catalina się rozmyśli i odda dziecko Angeles...

Roberta Pardo · Wysłany: 12:45:26 15-08-07 Temat postu:

hmm....Emilia jest straaaszna, nigdy bym nie pomyślała, że posunie się aż tak daleko, przypuszczam, ze dziecko zabrali i nie pozwolili mu spłonąć, ale w takim razie gdzie ono jest???

@si@ · Wysłany: 12:52:10 15-08-07 Temat postu:

dobrze, że Catalina ma wyrzuty sumienia, to dobrze o niej świadczy

ale to co zrobiła, jest straszne. Mam nadzieję, że w porę zrozumie, że zemsta może zniszczyć ją samą.
A c odo mordercy, to właśnie też zastanawiam się nad Erickiem

angie7 · Wysłany: 13:04:48 15-08-07 Temat postu:

fajny odcinek