Telenowele

Jen · Wysłany: 14:03:19 15-08-07 Temat postu:

jak Catalina mogła posunąć się tak daleko?! ;/ ta kobieta jest zdolna do wszystkiego dla tej przeklętej zemsty, ale wg mnie ona krzywdzi tez i samą siebie i rodzinę, męża, Alexa, Angeles ...
Zemsta nie zmieni przeszłości, co dzięki niej zyska?
Mam nadzieje Anetko, że Twoja historia skończy sie dobrze

Pozdrówka ;];*

PS: To ja Andrea ;] wróciłam do swojego pierwszego nicka

xoxo · Wysłany: 14:27:19 15-08-07 Temat postu:

Super odcinek...świetny

Kyrtap1993 · Wysłany: 14:43:09 15-08-07 Temat postu:

Odc. 45:
Catalina jest aż tak okrutna... co zamierza?

Odc. 46:
Mam nadzieję Cris, że nie posunąłaś się do zabicia dziecka <nonono>

Catalina jest gorsza niż myślałem, a Angeles tak jej ufa, gdyby tylko wiedziała przez kogo tak cierpi

A Alex wydaje mi się, że o wszystkim wiedział, tylko jest tchórzem i boi się stanąć teraz przed Angeles... jak mógł pozwolić zabić swoje dziecko... ale coś czuję, o ile on o tym wiedział... nadal mam nadzieję, że jednak dziecko Angeles żyje

cris · Wysłany: 14:50:44 15-08-07 Temat postu:

Dzieki za tak zywiolowa reakcje. Mam nadzieje, ze dalszy ciag tej historii Was nie zawiedzie i wytrwacie do jej konca. Obiecuje jeszcze nie raz Was zaskoczyc:)

NeSska* · Wysłany: 15:55:04 15-08-07 Temat postu:

nie no nie wierze Catalina nie mogła się posunąć do tego stopnia:(

a mi się wydaje że to dziecko nie spłonęła tylko go zabrała i nie wiem może Alex z nim za granicą siedzi dlatego nie chce wracać. No bo przecież on wiedział o zemście więc.. no nie wiem:D śliczny odcinek jak zwykle się popłakałam Angeles bardzo cierpi:(

niech Catalina skupi się na Vincente a nie na biednej dziewczynie,...
cudo czekam na new

Greg · Wysłany: 23:32:53 15-08-07 Temat postu:

super odcinek

cris · Wysłany: 9:35:15 16-08-07 Temat postu:

odc. 47

Wybrali się na długi spacer. Patrzył na nią zatroskany – Wiem, ze cierpisz, ale musisz wziąć się w garść. Tak wiele osób cię potrzebuje.
- Wiem – Jennifer spojrzała z wdzięcznością na Adama – Tyle się ostatnio wydarzyło. Jak to możliwe, że w ciągu kilku tygodni runął mój świat? Ktoś ją zamordował, brutalnie ją zamordował – w jej oczach znowu zalśniły łzy – Później ta tragedia z maleństwem Angeles. To miał być mój chrześniak. Tak bardzo na niego czekaliśmy.
- Nie płacz – objął ją ramieniem – Postaraj się dzisiaj o tym nie myśleć. Wiem, że to wydaje ci się niemożliwe, ale przyjdzie taki dzień, kiedy znowu będziesz szczęśliwa.
- Adamie – spojrzała na niego ciepło.
- Tak? – przysunął się bliżej.
- Chciałam ci podziękować. Nie wiem, co bym bez ciebie zrobiła. Byłeś mi największą podporą w tych strasznych chwilach.
- Nie dziękuj. Nie musisz mi dziękować – uśmiechnął się do niej, ale natychmiast spoważniał. Zajrzał jej głęboko w oczy – Jennifer, za nic na świecie nie zostawiłbym cię samej w tej strasznej chwili. I nie tylko. Najchętniej wcale bym cię nie opuszczał, ani na chwilę.
- Adamie – była lekko speszona. Serce bilo jej w dziwnym, przyśpieszonym tempie. W brzuchu czuła coś niezwykłego…czy to te motylki, o których wspominała jej Angeles. Tak, to musiały być one. Jak to możliwe? Czyżby ich wzajemna przyjaźń, troska i zaufanie, to co zrodziło się między nimi w ciągu tych kilku tygodni, miało się przerodzić w coś więcej? Dawno już zaplanowała, że go zdobędzie. To on miał zapewnić jej dostatnią przyszłość. Jednak jej świat uległ przewartościowaniu. Żadne pieniądze nie zwrócą jej tego, co kochała tak bardzo, a straciła bezpowrotnie. Teraz Adam stał się dla niej kimś wyjątkowym. Jej największą podporą. Tylko na niego mogła liczyć.
- Jennifer. Jen – delikatnie pogładził jej policzek. Miał ją tak blisko. Czuł jak jej serce bije w rytm jego serca. Przyciągnął ją ku sobie jeszcze bardziej. Poczuł cudowny zapach jej perfum. Oddech na jego twarzy. Przymrużyła oczy, gdy jego wargi delikatnie pieściły jej usta. Nigdy wcześniej nie czuł czegoś takiego do żadnej dziewczyny. Gdzie się podziała ta chęć zemsty, za to, co mu zrobiła wtedy, podczas ich pierwszego spotkania? Zapomniał o niej tak szybko, jak szybko się pojawiła. Nigdy nie podejrzewał, że spotka go coś takiego, że kiedyś tak kogoś pokocha.
- Kocham cię – wyszeptała wciąż zaskoczona tym, co się właśnie stało.
- A ja ciebie.
- Adamie? – coś przyszło jej do głowy.
- Pojedź ze mną do domu. Chciałabym abyś poznał Angeles. W końcu ma zostać twoją bratową. To śmieszne, ze nawet się nie znacie.
- Masz racje. Poza tym czas najwyższy, żebym zobaczył się z moją mamą. Dawno jej nie widziałem.
***
- Adamie, co ty tutaj robisz? – Catalina zdziwiła się na widok syna – Był ostatnią osobą, którą spodziewała się spotkać w domu…..No właśnie… w jej domu. A właściwie rezydencji Emilii Salinas, którą Vincente Bernal sobie przywłaszczył. Adam był jedyną osobą w jej rodzinie, która nie miała pojęcia, kim była Emilia. Nie znal historii swojej matki. Nic nie wiedział o jej nieszczęściu. Tak samo jak nic nie wiedział o tragicznej śmierci swojej siostry.
- Ładnie mnie witasz mamo – roześmiał się i pocałował ją w policzek – Jennifer mnie zaprosiła. Nie wiem czy słyszałaś, ale chodzimy do jednej klasy i wspólnie się uczymy. Chciałem również poznać słynną Angeles – uśmiechnął się w stronę ślicznej dziewczyny, która stała obok i przyglądała się całej scenie – Odgaduję, że to ty jesteś moją przyszłą bratową?
- Jestem Angeles – uśmiechnęła się do niego ciepło, podając dłoń, którą uścisnął. Sprawiał dobre wrażenie. Dziewczyna pomyślała, że to dziwne, bo ledwo go zobaczyła a już serdecznie polubiła. Miała przeczucie, że szybko się zaprzyjaźnią.
- Jesteś bardzo ładna. Nie dziwię się, że mój brat stracił dla ciebie głowę. Jestem na niego jednak trochę zły. Jak to możliwe, że jeszcze nas sobie nie przedstawił? Musiałem wziąć sprawy w swoje ręce.
Adamie, gdybyś wiedział, pomyślała Catalina, spoglądając na syna. To było jego pierwsze spotkanie z kuzynką. Przecież byli kuzynostwem, ale jej syn nie powinien tu dzisiaj przychodzić. Nie powinien mieć nic wspólnego z tą rodziną. Chciała go przed nią chronić. Teraz jednak zrozumiała, ze jest już za późno. Adam będzie musiał poznać całą prawdę. No może nie całą, ale dowie się tego, co najważniejsze. Pozna historię młodości Cataliny Vergara. Wyjawi mu, ze miał małą siostrzyczkę, której z winy Vincente i Yolandy, nigdy nie mógł poznać. Nie powie mu jednak o innej sprawie. Adam nigdy się nie dowie, co zrobili. Nigdy…
***

angie7 · Wysłany: 9:58:51 16-08-07 Temat postu:

fajniutki odcinek

@si@ · Wysłany: 10:09:40 16-08-07 Temat postu:

oj ta Catalina....bardzo lubię tą bohaterkę, ale chyba sama zaczyna dostrzegać skutki swej zemsty...

Karolllina · Wysłany: 10:22:59 16-08-07 Temat postu:

kurczę Catalina jest zdolna do wsystkiego dla zemsty ;/ehhmm biedna Ange;es ;/

Greg · Wysłany: 12:34:33 16-08-07 Temat postu:

super, ach ta Catalina...

Kyrtap1993 · Wysłany: 13:24:47 16-08-07 Temat postu:

Chyba Adam nieco namierza w planach Cataliny

Jen · Wysłany: 13:48:00 16-08-07 Temat postu:

odc wspaniały, nie umiem tego "ubrać" w słowa

ciekawe jak zareaguje Adam gdy matka opowie mu o swojej przeszłości ;>

monioula · Wysłany: 14:03:49 16-08-07 Temat postu:

cris · Wysłany: 14:13:57 16-08-07 Temat postu:

spokojni3e tak szybko się to nie skończy, a jak wrócisz to pewnie trafisz akurat na zemsty ciąg dalszy:) Pozdrawiam i życzę udanego wypoczynku:)