Telenowele

Karolllina · Wysłany: 12:28:40 17-11-07 Temat postu:

hehe no i pozbyć się Rosali i byłoby git

angie7 · Wysłany: 12:46:20 17-11-07 Temat postu:

świetny odcinek

NeSska* · Wysłany: 17:22:03 17-11-07 Temat postu:

cudo odcinek:D

i dobrze tak gerardowi tak powinni kończyć wszyscy tacy jak on:/

super kiedy newil:D?

green_tea · Wysłany: 17:26:04 17-11-07 Temat postu:

A ja mam takie pytanko,wejdze coś po EMdMV?

cris · Wysłany: 17:38:25 17-11-07 Temat postu:

Nie no po EMdMV miala weksc LVdA, ale chcieliscie zeby bylo wczesniej. Najblizsza premiera bedzie 01.12 a bedzie to La Marimacha:)

green_tea · Wysłany: 17:41:39 17-11-07 Temat postu:

Już nie mogę się doczekać

))A co z piosenką trzech sióstr?

cris · Wysłany: 17:48:04 17-11-07 Temat postu:

Wejdzie po Angeles.

green_tea · Wysłany: 17:57:50 17-11-07 Temat postu:

A Angeles ile ma odc?

cris · Wysłany: 19:52:09 18-11-07 Temat postu:

Gosiu nie wiem dokladnie ile odcinków bedzie miala Angeles, ale w 200 sie jednak nie zmieszcze:/

odc. 74

- Miguelu jesteś jakiś dziwny, od rana mam wrażenie, że coś jest nie tak. Czy chcesz mi o czymś powiedzieć? – Luis Manuel trafnie określił zachowanie przyjaciela.
- Tak. Zamierzałem ci już to powiedzieć wcześniej, ale nie mogłem zebrać w sobie odwagi. Dłużej jednak tak nie mogę. Jesteś moim przyjacielem i nie mogę przed tobą tego ukrywać.
- O co chodzi?
- Zakochałem się….
- Wspaniale! Gratuluję. Kim jest ta szczęściara?
- To twoja żona. Pokochałem Elenę.
- Jak to?
- Przykro mi, ale to prawda. Kocham ją i ona też mnie kocha. Wiem, że wasze małżeństwo jest tylko formalnością. Gdyby tak nie było, nawet bym się do niej nie zbliżył. Jesteś na mnie bardzo zły?
- Zły? Wprost przeciwnie, cieszę się! Jeśli Elena zostawi mnie dla ciebie, to będę mógł wrócić do Marii Milagros.
- Tak, ale nie jestem pewny, czy cię zostawi. Elena jest pod ogromnym wpływem swojej matki, a ta kobieta nie dopuści do waszego rozstania.
- To prawda.
- Ale ja będę wałczył o moje szczęście. Zrobię wszystko, aby cała nasza czwórka była szczęśliwa.
***
- Wejdź kochanie – Graciela uśmiechnęła się, gdy jej córka z wnukiem na rękach po raz pierwszy przyszli do pracy.
- Nic się tu nie zmieniło – stwierdziła dziewczyna zauważywszy, że jej biurko stoi nietknięte od czasu gdy przestała tu pracować.
- Nie wiem, chyba miałam przeczucie, ze tu wrócisz. Zaraz przyniosą łóżeczko dla Jose Manuela.
- Jutro zacznę szukanie niani.
- Po co? Lepiej, żeby był przy tobie. To takie kochane dziecko, nie będzie ci przeszkadzał. Zresztą mam wspaniały pomysł i niedługo go zrealizuję.
- Jaki?
- Na pierwszym piętrze jest puste pomieszczenie. To ogromny pokój, który się marnuje. Kazałam go posprzątać. Będzie można urządzić tam przedszkole. To będzie wielkie ułatwienie dla naszych pracownic, które podobnie jak ty, są młodymi matkami. Co ty na to?
- to wspaniały pomysł. Dziękuję ci.
- Ale za co?
- Za to, że tak o mnie dbasz. Za to, ze pozwalasz mi przyprowadzać dziecko. Za to, że wtedy…. – urwała by nabrać powietrza – On znowu chciał ci to zrobić, a ty byłaś gotowa na wszystko, by mnie ratować….
- Proszę cię Milagros, przestań! – Graciela nie chciała tego słuchać – Miałaś więcej do tego nie wracać….
- Wiem, ale mam wyrzuty. Jak ja ci się za to wszystko odwdzięczę?
- Wystarczy, że tu jesteś, że mnie kochasz. Nie pragnę niczego więcej.
- Nie. To za mało. Gdybym mogła coś dla ciebie zrobić…
- Jest coś, czego pragnę najbardziej na świecie, ale nie wiem, czy mam prawo cię o to prosić.
- O co chodzi?
- Chciałabym…Marzę, abyście razem z Jose Manuelem zamieszkali u mnie w domu.
- Jak to? – dziewczyn była zaskoczona.
- To jest także twój dom, a pokój który kiedyś zajmowałaś stoi pusty.
- A Luis Manuel, Elena i Rosalia?
- Luis Manuel by się ucieszył. Mógłby częściej przebywać z synkiem. A te kobiety nic mnie nie obchodzą.
- Mamo ja…- nie była pewna co powiedzieć.
- Przemyśl to, dobrze?
- Zgoda.
- Mario Milagros – zwróciła się do niej po chwili.
- Tak?
- Nie chcę, żebyś czuła się do czegoś zobowiązana. To tylko propozycja i zrozumiem jeśli jej nie przyjmiesz.
***

green_tea · Wysłany: 19:55:46 18-11-07 Temat postu:

Mi to tam nie przeszkadza,naprawde:))Eh Miquel wreszcie powiedział Luisowi Manuelowi prawde:))Cudownie,moze teraz wszystko sie ulozy miedzy nim,a M.M

A z tym przedszkolem to swietny pomysł Graciela miała

)moze tak jeszcze jeden?

)

angie7 · Wysłany: 20:31:18 18-11-07 Temat postu:

super odcinek !!

Natka*** · Wysłany: 19:37:42 19-11-07 Temat postu:

Cudny odcinek! Czekam na kolejny

cris · Wysłany: 20:31:05 19-11-07 Temat postu:

odc. 75

- Jose David się spóźnia – Graciela i Maria Milagros umówiły się z nim w restauracji na kolację.
- Pewnie ma wielu pacjentów.
- Masz rację – Graciela rozejrzała się po Sali i nie mogła uwierzyć w to, co zobaczyła. Przy stoliku w głębi sali siedziała Elena a z nią Miguel, który czule trzymał jej rękę – A to…- Graciela poderwała się z miejsca, ale Maria Milagros ją zatrzymała. Ona też zauważyła Elenę.
- Proszę cię mamo, usiądź….
- Ale….
- Zaraz przyjdzie tata. Nie chcę, żeby się dowiedział – Już tu idzie. Nic mu nie mów.
- Jak chcesz kochanie – Graciela zgodziła się niechętnie. Zdenerwowała ją hipokryzja Eleny i rozczarowało zachowanie Miguela, który był przyjacielem Luisa Manuela.
- Przepraszam za spóźnienie. Miałem wielu pacjentów – Jose David ucałował Gracielę i córkę.
- Najważniejsze, że już jesteś. Zamówmy coś, bo umieram z głodu – zaproponowała Graciela.
- Czy już jej powiedziałaś? – spytał tajemniczo.
- Nie tato. Czekałam na ciebie.
- O czym tak spiskujecie? Czego mi jeszcze nie powiedziałaś?
- Rozmawiałam wczoraj z tatą i – Maria Milagros uśmiechnęła się tajemniczo – postanowiłam, że Jose Manuel i ja zamieszkamy z tobą.
- Naprawdę? Jesteś pewna, że tego chcesz – kobieta nie chciała wywierać na nią nacisków.
- Jestem tego pewna. Chcę być blisko ciebie, liczyć na twoje wsparcie i miłość.
- Tak się cieszę. Dziękuję ci za tę wspaniałą nowinę. I tobie też – Graciela pocałowała Jose Davida.
- Za co to?
- Za to, ze ją do tego przekonałeś.
-To nie było takie trudne.
- I tak ci dziękuję.
- Czemu nam się tak przyglądasz? – Jose David zauważył, że córka nie spuszcza z nich wzroku.
- Przepraszam – odpowiedziała zmieszana – Uwielbiam na was patrzeć, kiedy jesteście razem. Wydajecie się tacy szczęśliwi..Przepraszam.
- Za co? – Jose David roześmiał się zdziwiony.
- Gdyby nie ja, pewnie bylibyście teraz razem – wreszcie wyznała to, co od dawna ciążyło jej na duszy.
- Jak to?!
- Milagros, proszę cię. Po co teraz do tego wracać?
- Dziękuję ci mamo za to, ze mnie chronisz, ale ja muszę wyznać tacie całą prawdę. Nie mogę udawać, ze nic się nie stało.
- O co chodzi?! – mężczyzna zaczynał się irytować – Wytłumaczcie mi o czym mówicie!
- Tato. To ja powiedziałam Rosali, ze chcesz ożenić się z mamą.
- Jak mogłaś? Byłem przekonany, ze mogę ci ufać…
- Przepraszam. Ja wtedy…Byłam taka głupia. Nie mam dla siebie wytłumaczenia. Wybacz mi, proszę cię. Naprawdę tego żałuję, wybacz…
- Skoro Graciela ci wybaczyła, to i ja to zrobię.
- Naturalnie, ze jej wybaczyłam – kobieta uśmiechnęła się do niego tajemniczo - Jest przecież cudem mojego życia.
- Cudem naszego życia – poprawił ją.
- O nie! – zbuntowała się Maria Milagros – Teraz i ty zaczynasz tato? Czy ktoś może mi w końcu wyjaśnić o co chodzi z tym cudem waszego życia?
- To tajemnica – Jose David uśmiechnął się do Gracieli.
- Powiedzmy jej – zaproponowała.
- Kiedy po raz pierwszy przyniosłem cię Gracieli…
- Gdy pierwszy raz wzięłam cię w swoje ramiona, byłam taka szczęśliwa i wzruszona. Tyle bólu i cierpienia…Gerardo zmienił moje życie w piekło a potem ty pojawiłaś się w moim świecie i sprawiłaś, ze na chwile zapomniałam o tym, co przeszłam. Byłaś taka maleńka i śliczna. Nie mogłam uwierzyć, że cierpienie, które przeżyłam, zaowocowało tak wspaniałą istotką. Uznałam, ze to największy cud w moim życiu, bo choć może trudno ci w to uwierzyć, naprawdę bardzo cię wtedy kochałam moja dziecinko…
- Więc czemu…? – Maria Milagros szybko pożałowała, ze chciała zadać to pytanie. Nie chciała więcej wracać do przeszłości, której wspomnienie wciąż tak bardzo bolało…
- Czemu cię oddalam? O to chciałaś zapytać, prawda? – Graciela bez trudu zrozumiała jej myśli – Rozumiem, ze…
- Nie. To już nieważne – przerwała jej dziewczyna – Najważniejsze, ze teraz mam was oboje i wiem, ze nigdy się już nie rozstaniemy.
- Masz na to moje słowo – Jose David delikatnie wziął jej rękę i delikatnie położył na dłoni Gracieli – Teraz zawsze już tak będzie. Będziemy razem i nigdy nie musimy już wracać do przeszłości.
- Mario Milagros – Graciela z trudem pohamowała łzy – Chcę tylko, żebyś coś wiedziała.
- Co takiego?
- Nigdy w życiu nie przestałam żałować swojej decyzji i gdybym tylko mogła cofnąć czas….Byłabyś ze mną i nigdy byśmy się nie rozstały. Bez względu na wszystko zawsze bardzo cię kochałam i nigdy nie przestanę. A teraz, kiedy mam cię tak blisko, w pełni uświadamiam sobie jak wiele straciłam.
- Nie smuć się już mamo. Nadrobimy stracony czas, obiecuję. Przecież zamieszkamy razem, razem pracujemy…Będziemy ze sobą przebywać tyle, że jeszcze będziesz miała mnie dosyć. Zobaczysz.
- Nie kochanie, to niemożliwe. Nigdy nie będę cię miała dosyć.
***

angie7 · Wysłany: 20:34:33 19-11-07 Temat postu:

Fajny odcinek

green_tea · Wysłany: 20:36:33 19-11-07 Temat postu:

Aj rodzinka w komplecie,wszyscy razem(no prawie wszyscy:))Fajnie,ze M.M wyznala ojcu prawde i,ze wprwoadzi sie do matki:)))