Telenowele

Jen · Wysłany: 21:05:52 29-11-07 Temat postu:

kiedyś musi być

zawsze zostaje Obietnica

Karolllina · Wysłany: 21:09:53 29-11-07 Temat postu:

ale to nie to samo...

@si@ · Wysłany: 21:09:58 29-11-07 Temat postu:

z jednej strony chciałabym przeczytać, co będzie dlaej ,a z drugiej chciałabym odciągnąć koniec telki aż do piątku

Karolllina · Wysłany: 21:13:12 29-11-07 Temat postu:

hehe ja tak samo Asiu :L)

Jen · Wysłany: 22:03:03 29-11-07 Temat postu:

no, ale to będzie dopiero przedostatni odcinek

ostatni będzie jutro wieczorkiem

ale skoro tak chcecie to wstawię go dopiero jutro rano

Karolllina · Wysłany: 22:08:51 29-11-07 Temat postu:

to rano

a tak o ktrórej będzie?

Jen · Wysłany: 22:12:52 29-11-07 Temat postu:

dla mnie rano będzie o 9:00

chyba, że będę tak zdenerwowana, że wstanę wcześniej

Karolllina · Wysłany: 22:13:45 29-11-07 Temat postu:

heh to przeczytam pewnie razem z ostatnim

bo najprawdopodobniej bede dopiero po 20 na kompie

Jen · Wysłany: 22:18:28 29-11-07 Temat postu:

mogę teraz wstawić a ostatni będzie dopiero jak wrócę z Rzeszowa a to bedzie już pewnie gdzieś koło 7

Karolllina · Wysłany: 22:20:36 29-11-07 Temat postu:

a no faktycznie... heh jutro zdajesz prawko

Trzymam kciuki

Jen · Wysłany: 22:21:30 29-11-07 Temat postu:

To trzymaj mocno :*

muszę zdać!!

Karolllina · Wysłany: 22:23:11 29-11-07 Temat postu:

będę trzymać

hehe

Jen · Wysłany: 22:26:45 29-11-07 Temat postu:

Dziękuję :*

mam nadzieję, że szybko przyjadę do domu bo nie chcę tak późno wracać

Jen · Wysłany: 7:03:35 30-11-07 Temat postu:

Nie mogę spać więc wstawiam teraz

No to zapraszam na przedostatni odcinek

jak wrócę z Rzeszowa wstawię ostatni

Buziaki :*

ODCINEK 94

- To tutaj - powiedział Arturo. Polecił Sergiowi by się zatrzymał - Co do...?
- Co się stało? - zaniepokoił się Javier.
- Popatrzcie w górę... Ten drań jest z nią na dachu.
- Boże... - Sergio otworzył drzwi i niemalże wyskoczył z auta - Mariano! Zapłacisz mi za to!
W powietrzu rozległ się jedynie głośny śmiech mężczyzny.
- Jeszcze zobaczymy kto tu zginie! - odkrzyknął.
Sergio wbiegł do budynku. Odszukał wzrokiem drzwi na dach. Schody skrzypiały pod jego nogami. Z krzykiem przepełnionym bólem znalazł się na górze.
- Nie podchodź! - krzyknął Mariano przystawiając Elenie pistolet do skroni - Jeden krok i ona zginie!
Rozglądnął się dookoła. Na dole zauważył jakiś ruch. Wiedział, że tak będzie.
- Mówiłem, żebyś przyjechał sam! - warknął - Czego ja się spodziewałem po takim tchórzu jak ty?! ... Witaj braciszku! - krzyknął w stronę samochodu - Pewnie Arturo też tu jest, zgadza się?
- Dlaczego to robisz?
- Kochałem Adrianę i Luisa. Był MOIM synem... Zdradziła mnie, ale to ty za to zapłacisz!
- Dobrze, ale wypuść moją żonę - mówił spokojnie - To o mnie ci chodzi. Ją wypuść - zrobił krok do przodu.
- Nie podchodź!!
- Dobrze. Zostanę tu gdzie jestem - kątem oka zauważył jak Javier z Juliem przemykają koło drzwi, schowali się za nimi. Byli już na dachu. Sergio odetchnął z ulgą. Ponownie zwrócił się do Mariano.
- Weź mnie, ale ją wypuść.
- Sergio nie! - zdołała krzyknąć.
- Zamknij się! - uciszył ją Mariano.
- Wypuścisz ją, dobrowolnie oddam się w twoje ręce. Będziesz mógł zrobić ze mną co tylko zechcesz.
- Kusząca propozycja, ale... nie.
- Przecież to na mnie ci zależy - przekonywał dalej.
- I dalej zależy, ale moje plany trochę się zmieniły. Teraz chcę by twoja żonka patrzyła na twoją śmierć.
Uśmiechnął się kpiąco i wycelował w Sergia. W tym czasie Javier wyszedł zza drzwi, wymierzył broń, ale Mariano był szybszy. Padł strzał. Sergio nie wiedział co się dzieje. W ciągu jednej chwili Javier padł na kolana. Z niedowierzaniem złapał się za ranę. Julio nie zastanawiając się podbiegł do rannego. Na szczęście kula przeszła na wylot przez ramię. Odetchnął z ulgą.
- Wyjdziesz z tego.
- Boli jak chole** - jęknął.
Sergio kątem oka zauważył jak Mariano znowu przymierza się do strzału.
- Dość! To mnie chciałeś zabić a nie Javiera!
- Dla ciebie też wystarczy kul!
- Sergio uciekaj! On nie może... - wyrywała się.
- Zamknij się wreszcie! - uderzył kobietę w twarz.
- Wypuść ją!! Natychmiast!
- Mam ją wypuścić?... Zaraz to zrobię.
W jego oczach czaił się obłęd.
- Pożegnaj się z mężem - powiedział do kobiety, gdy podnosił broń.
Nie mogła pozwolić by zrobił mu krzywdę. Panicznie bała się, że Sergio może umrzeć. Jego życie jest teraz w twoich rękach - mówił jakiś wewnętrzny głos. Musisz coś zrobić!
Stali blisko krawędzi. Nie zważając na nic zaczęła się szarpać z Mariano. Słyszała jeszcze krzyk męża, gdy razem z mężczyzną zachwiali się. Widziała jeszcze jak biegnie w jej stronę by jej pomóc. Nie miał żadnych szans by ją uratować. Uśmiechnęła się blado. Mariano pociągnął ją za sobą.
- Nie! - krzyk bólu rozerwał powietrze. Na chwiejnych nogach podszedł by spojrzeć w dół. Leżeli tam obydwoje. Zakręciło mu się w głowie. Napływające do oczy łzy niemiłosiernie go piekły.
- Eleno, dlaczego? ... Dlaczego?
***
- Tato? - Luis położył dłoń na ramieniu Sergia. Mężczyzna stał bez słowa wpatrując się na trumnę opuszczaną do ziemi. Martwym wzrokiem wpatrywał się w wykopany dół.
- To ja powinienem tam leżeć - wreszcie wydusił z siebie - Ona nie powinna tak zginąć.
- Uratowała cię.
- Nie powinna była. Zraniłem ją, a ona dalej mnie kochała. Poświęciła własne życie... Niepotrzebnie...
- Tato...
Sergio objął syna. Popatrzył na niego tak jakby z się z nim żegnał.
- Wrócę, gdy pozbieram myśli - powiedział i odszedł.
- Tato?! - krzyknął za nim, ale Sergio nawet się nie odwrócił.
- Jak on się czuje?
Tess podeszła do męża. Objął ją ramieniem.
- Nie może pogodzić się z jej śmiercią.
- Kiedyś ten ból minie. Czas leczy rany - wyszeptała.
- Kiedyś - powiedział w zadumie - Oby nie było za późno.
- Co masz na myśli?
- Oni dalej się kochają... Mama i ojciec... Jednak po tym co się stało nie wiem czy będą razem. Obydwoje będą się obwiniać o śmierć Eleny.
- Miejmy nadzieję, że będą razem.
- Tak... miejmy nadzieję - objął mocniej żonę - Wracajmy już do domu.

monioula · Wysłany: 14:38:58 30-11-07 Temat postu:

O matko święta, wbiłaś mnie w fotel! Elena... nie... świetnie to wszystko opisałaś, ale bardzo mi jej żal

I nie chcę, żebyś kończyła telkę

Wymyśl jakąś kontynuację, czy coś