Telenowele

Dulce Maria · Wysłany: 14:22:53 21-03-10 Temat postu:

Nie jesteś sama , może nie było tak źle, ale rozglądałam się ciągle za nim szukałam go wzrokiem, aż dotarło do mnie ''nie ma go.'' ;x głupota normalnie .

Emmi. · Wysłany: 14:26:31 21-03-10 Temat postu:

Ja mam dobrą kumpele , która chodzi z nim do klasy, więc jeszcze przed rozpoczęciem pierwszej lekcji mi 'doniosła', że dzisiaj go nie ma.
Najgorsze, że to był piątek, a więc nie widziałam go trzy dni pod rząd.

Lilijka · Wysłany: 14:27:31 21-03-10 Temat postu:

Też kiedyś tak miałam. Parokrotnie, totalnie stracone dni.
a teraz... szkoda gadac ;x

Lizzie · Wysłany: 15:02:59 21-03-10 Temat postu:

Lilijka · Wysłany: 15:33:35 21-03-10 Temat postu:

pff, a ja juz dawno nie mialam takiej chandry... nawet czytać mi się nie chce

za oknem brzydko, wszystko nie tak, po prostu nie ma gdzie rąk wsadzić :\ chyba jednak chcę już jutra, choćby miało się okazać złe - nienawidzę takiej bezczynności. podłe uczucie, człowiek czuje się nikomu i niczemu niepotrzebny, w dodatku beznadziejny

Lizzie · Wysłany: 15:39:10 21-03-10 Temat postu:

Muzyka tu trochę nie pomoże? Na mnie ma ona znaczący wpływ.
Po przesłuchaniu jednej piosenki (nie byle jakiej oczywiście) potrafię albo zapałać wielką ochotą do życia, albo siąść i ryczeć.

Emmi. · Wysłany: 17:13:22 21-03-10 Temat postu:

Ja z kolei mam dzisiaj taką huśtawkę nastrojów. Od rana było źle, po kościele, czyli po spotkaniu z nim było cudownie, miałam nastrój dobry jak rzadko kiedy (Zapewne ze względu na pewną sytuacje, która miała miejsce w kościele), teraz jest dobrze, jednak chyba znów powoli trace dobry humor.

Lilijka · Wysłany: 18:12:32 21-03-10 Temat postu:

Lizzie, no właśnie muzyka też mi nie pomagała, co mnie jeszcze bardziej zdołowało, bo to naprawdę dziwne... teraz kończę słuchać pierwszą płytkę happysadu i już jakby trochę lepiej

Emmi, może jutro się poprawi, bo pewnie w szkole znów się zobaczycie? : ))

Emmi. · Wysłany: 18:42:23 21-03-10 Temat postu:

Pewnie tak, jednak nie długo. Jutro w szkole mam mini "Mam Talent" , więc do domu wracam już o 13:00. Eh, żałuję, że to w poniedziałek, bo wtedy akurat mam z nim świetlice i język niemiecki. Jedyne lekcje wspólne.

Sonrisa · Wysłany: 19:48:51 21-03-10 Temat postu:

Aaa... Pragnę antydepresanów. Wprawdzie nie wiem jak one działają, ale coś czuję, że coś tak dramatycznego jak łykanie tabletek mogłoby skutecznie ukoić moje zszargane nerwy, zaburzony spokój i nagły napad "co ja ze sobą zrobiłam?!". No właśnie. Co ja ze sobą zrobiłam? Narzekam na swój bzdurnie zły nastrój na publicznym forum internetowym. Żal po prostu. Nie mogę uwierzyć, że przestało mnie bawić znęcanie się nad przypadkowymi przechodniami na ulicach Internetu. Czy ja jestem chamska??

Cortiza. · Wysłany: 21:00:11 21-03-10 Temat postu:

W gim też myślałam, ze nie dam rady. Bez Niego. Ale udało się. Tyle, że wtedy odszedł tylko ON. a teraz odchodzą najfajniejsi umple, których kiedykolwiek w zyciou poznałam. Teraz myślę, że musze jakoś fajnie przeżyc ten ostatni miesiąc. Choc ostatnio wieczorami nie robie nic - tylko płaczę. Do tego rodzice. Mają mi za złe, ze rozstałam się z chłopakiem miesiąc temu. Zauważyli dopiero teraz.;/ Tata ma to gdzieś, powiedział tylko, żebym nie trafiła na kogos złego - w sensie narkoman czy coś. Za to od mamy usłyszałam, że drugiego takiego nie znajdę, że głupie to, zobaczę jak kuzyn odejdzie z liceum ze swoimi kolezkami, to nie bd miała do kogo pyska odezwac;/

Saugaro · Wysłany: 1:08:59 22-03-10 Temat postu:

Tak! Mam beznadziejny nastrój....Coś co pownno Cieszyć mnie dołuje, moja wlasna rodzina- mniej lub bardziej świadomie tez mnie dołuje. Sprawa jest taka; za niecały miesiac mam w rodzinie wesele, na ktore zuplnie nie mam ochoty iśc. wiem, że powinnam, bo jesli nie pójdę to wszystkie ciotki i wujkowie się pewnie poobrażają, bardziej niż para młoda

A ja zwyczajnie nie lubię takich imprez! Trochę nie moj klimat. nie odkryłam tego fenomenu- dlaczego ludzie tak ubostwiaja wesela. Jeśli zaś pójdę, to pewnie sama,tzn bez partnera. To już druga taka impreza na ktorą pojdę solo, więc rodzice ( a dokładnie mama) uważają że w moim wieku już tak nie wypda

Mam dośc tego co wypada a co nie! Pójść z kimś tylko tak, zeby dobrze wygladało, to dla mnie bez sensu. Chłopaka nie mam więc to nic zlego, że bedę sama. Kolega? Owszem mogłabym kogoś zaprosić. Może nawet zgodzilby się, ale uważam, że chłopak, ktory jest tylko kolegą, w dodatku ktorego znam kilka miesięcy nie czułby się dobrze na takiej imprezie, na ktorej wszyscy patrzą na Was jak na "parę" i nie stronia od dwuznacznych komentarzy. Nie wiem czy fundowalabym to chetnie komukolwiek.
Czy to źle, że jestem sama? Odnoszę wrażenie, że jesli mnie to w sumie nie przeszkadza to innym też nie powinno. Boli mnie to, że rodzice tak jakby się mnie wstydzą... Że nikogo nie mam, bo pewnie uwazają, że skoro z nikim się nie spotykam na stale to pewnie czegos mi brak.
O ironio to jak w tym filmie:
-Córcia (...) mus jest
-Ja tam takiego musu nie czuję!
I to prawda. nie czuję, teraz nie mam potrzeby się z nikim spotykać. Szkoda, ze moi bliscy tego nie rozumieją! Nie twierdzę, że gdybym nagle zmieniła zdanie to nie mialabym problemow zeby zdobyć chłopaka, ale poki co mnie to nie martwi, bo zyczajnie o tym nie myślę. Wiem, że to zawiłe, to co pisze. Powiecie mi... idź z kolegą! Ludzi ze studiów znam średnio, niby mam znajomych, kolegów, ale wątpię, żeby ktokolwiek z nich zdecydował się pojechac ze mną na drugi koniec kraju. Znajomi z liceum mają swoje związki, głupio wypaść z taką propozycją. Moja siostra jest w podobnej sytuacji, obie przez dłuzszy czas zastanawiałyśmy się czy w ogole iśc na tę imprezę. Sama w stu procentach nie zdecydowałam. Zdaję sobie sprawę,że tak czy srak bedę bawić się beznadziejnie. Wiem to! Najpierw wszyscy będą się wypytywać dlaczego przyszłam sama, potem gapic jak na trędowatą zastanawiając sie co ze mną nie teges, że nie mam powodzenia (!) A rodzice? Rodzice nie chcą za to wszystko świecić oczami. Kurcze wbrew pozorom najbliźsi Ci ludzie potrafią najgorzej człowieka zdolować!

Saugaro · Wysłany: 1:09:11 22-03-10 Temat postu:

Tak! Mam beznadziejny nastrój....Coś co pownno Cieszyć mnie dołuje, moja wlasna rodzina- mniej lub bardziej świadomie tez mnie dołuje. Sprawa jest taka; za niecały miesiac mam w rodzinie wesele, na ktore zuplnie nie mam ochoty iśc. wiem, że powinnam, bo jesli nie pójdę to wszystkie ciotki i wujkowie się pewnie poobrażają, bardziej niż para młoda

A ja zwyczajnie nie lubię takich imprez! Trochę nie moj klimat. nie odkryłam tego fenomenu- dlaczego ludzie tak ubostwiaja wesela. Jeśli zaś pójdę, to pewnie sama,tzn bez partnera. To już druga taka impreza na ktorą pojdę solo, więc rodzice ( a dokładnie mama) uważają że w moim wieku już tak nie wypda

Mam dośc tego co wypada a co nie! Pójść z kimś tylko tak, zeby dobrze wygladało, to dla mnie bez sensu. Chłopaka nie mam więc to nic zlego, że bedę sama. Kolega? Owszem mogłabym kogoś zaprosić. Może nawet zgodzilby się, ale uważam, że chłopak, ktory jest tylko kolegą, w dodatku ktorego znam kilka miesięcy nie czułby się dobrze na takiej imprezie, na ktorej wszyscy patrzą na Was jak na "parę" i nie stronia od dwuznacznych komentarzy. Nie wiem czy fundowalabym to chetnie komukolwiek.
Czy to źle, że jestem sama? Odnoszę wrażenie, że jesli mnie to w sumie nie przeszkadza to innym też nie powinno. Boli mnie to, że rodzice tak jakby się mnie wstydzą... Że nikogo nie mam, bo pewnie uwazają, że skoro z nikim się nie spotykam na stale to pewnie czegos mi brak.
O ironio to jak w tym filmie:
-Córcia (...) mus jest
-Ja tam takiego musu nie czuję!
I to prawda. nie czuję, teraz nie mam potrzeby się z nikim spotykać. Szkoda, ze moi bliscy tego nie rozumieją! Nie twierdzę, że gdybym nagle zmieniła zdanie to nie mialabym problemow zeby zdobyć chłopaka, ale poki co mnie to nie martwi, bo zyczajnie o tym nie myślę. Wiem, że to zawiłe, to co pisze. Powiecie mi... idź z kolegą! Ludzi ze studiów znam średnio, niby mam znajomych, kolegów, ale wątpię, żeby ktokolwiek z nich zdecydował się pojechac ze mną na drugi koniec kraju. Znajomi z liceum mają swoje związki, głupio wypaść z taką propozycją. Moja siostra jest w podobnej sytuacji, obie przez dłuzszy czas zastanawiałyśmy się czy w ogole iśc na tę imprezę. Sama w stu procentach nie zdecydowałam. Zdaję sobie sprawę,że tak czy srak bedę bawić się beznadziejnie. Wiem to! Najpierw wszyscy będą się wypytywać dlaczego przyszłam sama, potem gapic jak na trędowatą zastanawiając sie co ze mną nie teges, że nie mam powodzenia (!) A rodzice? Rodzice nie chcą za to wszystko świecić oczami. Kurcze wbrew pozorom najbliźsi Ci ludzie potrafią najgorzej człowieka zdolować!

Emmi. · Wysłany: 15:49:59 22-03-10 Temat postu:

Dzisiaj szczerze mówiąc mam średni nastrój. Występ w szkole wyszedł bardzo dobrze, powiedziałabym nawet świetnie. Jednak znów jego nie było. I znów jeden dzień ciągnął się w nieskończoność, dobrze, że dzisiaj tylko do 12:30. Zaraz idę się przejść z nadzieją, że może jakimś cudem go spotkam ? Za to jutro dwie lekcje z nim + droga powrotna do domu . <3